امام صادق (علیه السلام) فرمود:
خداى تبارك و تعالى ثوابى را كه بر حسن خلق بنده ميدهد
مانند ثواب كسى است كه هر صبح و شام در راه خدا جهاد كند.

خلق نيكو گناه را آب كند، چنانكه خورشيد يخ را آب ميكند.

نيكوكارى و حسن خلق خانه ها را آباد كند و بر عمرها بیفزاید.

رسول خدا (صلوات الله علیه و آله ) فرمود:
آنكه خلق نيكو دارد، پاداش روزه گير شب زنده دار، دارد.

بيشتر چيزى كه امتم را ببهشت ميبرد، تقواى خدا و حسن خلق است .

اصول کافی جلد سوم/صفحه 157

پيامبر صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله: فَاغتَسِلْ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ و لَو أنَّكَ تَشتَرِي الماءَ بِقوتِ يَومِكَ و تَطويهِ فَإنَّهُ لَيسَ شَيءٌ مِنَ التَّطَوُّعِ أعظَمَ مِنهُ؛ ‏

هر جمعه غسل كن، حتّى اگر لازم شود براى تهيّه آب آن، خوراک روزانه ‏ات را بفروشى و گرسنه بمانى؛ زيرا هيچ امر مستحبّى بالاتر از غسل جمعه نيست.

بحار الأنوار، ج 81 ، ص 129

معلی بن خنیس، گوید: به امام صادق -علیه السّلام- گفتم: حق مسلمان بر مسلمان چیست؟
فرمود: برای او هفت حق واجب است که هر کدام در مقام خود واجب است بر او اگر یکی از آنها را ضایع و بی اجرا گذارد از ولایت و اطاعت خدا بیرون است! و برای خداوند هیچ بهره ای از بندگی در او نیست!
به او عرض کردم: قربانت، آنها چیستند؟ فرمودند: ای معلی، به راستی که من بر تو مهربانم و می ترسم که آنها را ضایع کنی و نگهداری نکنی و بدانی و بکار نبندی!
عرض کردم: لاحول ولا قوة الا بالله،
فرمودند: آسان تر آنها این حق است که:
1- دوست بداری برای او آنچه را برای خود دوست داری و بد داری برای او آنچه را برای خود بد داری.
2- از خشم او کناره کنی و خشنودی او را پیروی کنی و فرمان او را ببری.
3- او را کمک کنی با خودت و داراییت و زبانت و دست و پایت.
4- چشم او و رهنمای او و آینه ی او باشی.

ادامه »

امام رضا (ع):

كمال دين، در داشتن ولايت ما و بيزارى جستن از دشمن ماست.
بحار الأنوار: ج 27 ص 58

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ -علیه السلام- فرمودند:

ﯾﮏ ﻣﺆﻣﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ:
1. ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺳﯿﻊ
2. ﺳﻮﺍﺭﯼ ﺧﻮﺏ
3. ﻟﺒﺎﺱ ﺯﯾﺒﺎ
4. ﭼﺮﺍﻍ ﭘﺮ ﻧﻮﺭ

ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﯿﻢ؟
ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
این حدیث ﺑﺎطنی ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ:
1. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺧﺎنه ﻭﺳﯿﻊ؛
ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺎن گر ﺭﻭﺡ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ.
2. ﻣﺮﮐﺐ ﺧﻮﺏ، عقل ﺍﺳﺖ.
3. ﻟﺒﺎﺱ ﺯﯾﺒﺎ، ﺣﯿﺎ ﺍﺳﺖ.
4. ﻭ چراغ پر نور، ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺛﻤﺮﻩ‌ی ﺁﻥ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ.

اصول کافی/ج 6/ص525

رهبر انقلاب: شما مخاطب برای خودتان درست کنید. درست کردن به معنای تولید اصطلاحی نیست، به معنای این است که در این مجموعه انسانهایی که در این کشور حضور دارند، از این هشتاد میلیون ـ فرض کنید حدود شصت، هفتاد میلیون ـ کسانی هستند که میتوانند مخاطب رسانه باشند.
حالا که کار رایانه و فضای مجازی به بچه‌های سه چهارساله هم رسیده مینشینند و قشنگ بازی میکنند، کار میکنند و گاهی در همان اثنای بازی یک چیزی را تصادفاً کشف میکنند که بزرگترهایشان این را نفهمیده‌اند و آدم تعجب میکند؛ حالا که اینجور دایره وسیع شده، شما در این مجموعه، مخاطب‌های خودتان را مشخص کنید و افزایش بدهید.
یعنی مخاطبتان فقط آن جوانی که از پیش به شما معتقد است نباشد. “گر آن بیگانه هم با ما نشیند آشنا خیزد"؛ اینجوری باید باشد. آن بیگانه هم اگر با شما نشست، باید آشنا بلند شود. خلق مخاطب که ماگفتیم مراد این است. این یکی از کارها است .
۹۵/۸/۱۹

از برنامه های امام حسن عسکری (علیه السّلام)، توصیه های اخلاقی به شیعیان بوده است. ایشان در توصیه ای به شیعیان، دستورات فردی و اجتماعیِ مهمی راجع به اخلاق آنها بازگو می کنند:
«أُوصِیکُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِی دِینِکُمْ وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَکُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ وَ طُولِ السُّجُودِ وَ حُسْنِ الْجِوَارِ فَبِهَذَا جَاءَ مُحَمَّدٌ صَلُّوا فِی عَشَائِرِهِمْ وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْکُمْ إِذَا وَرِعَ فِی دِینِهِ وَ صَدَقَ فِی حَدِیثِهِ وَ أَدَّى الْأَمَانَةَ وَ حَسَّنَ خُلُقَهُ مَعَ النَّاسِ قِیلَ هَذَا شِیعِیٌّ فَیَسُرُّنِی ذَلِکَ.
اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا زَیْناً وَ لَا تَکُونُوا شَیْناً جُرُّوا إِلَیْنَا کُلَّ مَوَدَّةٍ وَ ادْفَعُوا عَنَّا کُلَّ قَبِیحٍ فَإِنَّهُ مَا قِیلَ فِینَا مِنْ حُسْنٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِیلَ فِینَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ کَذَلِکَ.
لَنَا حَقٌّ فِی کِتَابِ اللَّهِ وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ تَطْهِیرٌ مِنَ اللَّهِ لَا یَدَّعِیهِ أَحَدٌ غَیْرُنَا إِلَّا کَذَّابٌ.
أَکْثِرُوا ذِکْرَ اللَّهِ وَ ذِکْرَ الْمَوْتِ وَ تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ وَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیِّ فَإِنَّ الصَّلَاةَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ عَشْرُ حَسَنَاتٍ.
احْفَظُوا مَا وَصَّیْتُکُمْ بِهِ وَ أَسْتَوْدِعُکُمُ اللَّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَیْکُمُ السَّلَام‏.» [تحف العقول عن آل الرسول، ص 488]

« شما را سفارش میکنم به رعایت تقواى الهى، و پارسایی در دینتان، و تلاش و کوشش در راه خدا و راستگویى، و پس دادن امانت به کسى که به شما اعتماد کرده، خوب باشد یا بد، و طول سجده، و خوش همسایگى، زیرا محمّد (صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم) همین دستورات را آورده است.

ادامه »

خداوند بلند مرتبه می‌فرماید:
فَإِنَّها لا تَعْمَی الْأَبْصارُ وَ لکِنْ تَعْمَی الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ.
همانا، چشم‏هاى ظاهرى نابینا نمى‏شود، بلکه دل‏هایى که در سینه‏هاست کور مى‏شود.
(سوره حج، آیه۴۶)
.
رسول اکرم(ص):
لیس الأعمى من یعمی بصره إنّما الأعمى من تعمی بصیرته.
نابینا کسی نیست که چشمش بینایی نداشته باشد بلکه کور واقعی کسی است که بصیرت و بینش باطنی خود را از دست داده باشد.
(کنزالعمال، ج۱، ص۲۴۳)
.
رسول اکرم(ص):
مَنْ قادَ اَعَمى أَرْبَعینَ خُطْوَهً غُفِرَلَهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ.
هرکس، نابینایى را تا چهل قدم بکشد، گناهانى که تاکنون کرده است، آمرزیده خواهد شد.
(نهج الفصاحه، ش ۲۹۱۶)
.

ادامه »

حضرت علي عليه السلام مي فرمايند:
أقبح الخلق التّكبّر
بدترين اخلاق تكبر است [تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، صفحه : 30]
داستانك:
خداوند روزي به حضرت موسي فرمود: برو بدترين بنده مرا بياور .موسي رفت يكي از گناهكارهاي درجه يك را پيدا كرد ووقتي ميخواست با خود ببرد،گفت نكند يك موقع اين آدم توبه كرده باشد ومن فكر كنم كه اين بنده ي گناهكار مي باشد رهايش كرد.
رفت دزدي را گرفت تاببرد نزد خود گفت نكند نكند اين بنده خاص خدا باشد وتوبه كرده باشد وخدا او را بخشيده باشد ولش كرد.
هر كسي را مي گرفت با چنين فرضيات وداوريهائي آزادش مي نمود.
بالاخره سگي را گرفت وگفت بدتر از اين كه ريگر نداريم ،رفت ميانه ي راه رهايش كرد وگفت شايد در عالم سگي بودنش كاري كرده باشد ؛بالاخره موسي دست خالي پيش خدا رفت.
خدا گفت:اي موسي دست خالي آمدي؟
موسي گفت: هرچه گشتم بدتر از خودم پيدا نكردم.
خدا گفت: اي موسي هر آئينه اگر غير از اين كرده بودي از پيغمبري عزل ميشدي!
[منبع : حدیث دل سپردن، مرتضي آقاتهرانی ،صفحه 17]

امام صادق (عليه السلام)

هر كس خودش را بهتر از ديگران بداند، او از متكبران است.

حفص بن غياث مى گويد:
عرض كردم:اگر گنهكارى را ببيند و به سبب بى گناهى و پاكدامنى خود، خويشتن را از او بهتر بداند چه؟

فرمودند: هرگز هرگز!
چه بسا كه او آمرزيده شود اما تو را براى حسابرسى نگه دارند
مگر داستان جادوگران و موسى عليه السلام را نخوانده اى؟

«كافى(ط-الاسلامیه)، ج۸، ص۱۲۸»

شماها معلم نسلی هستید که در آتیه همه مقدرات کشور به آن نسل سپرده می شود. شما امانتدار یک همچو نسلی هستید و تربیت شما و تعلیم شما باید همراه هم باشد. فقط این هم وظیفه نیست برای معلم علوم دینی، این وظیفه است برای تمام معلمین در هر رشته هستند و تمام اساتید دانشگاه در هر رشته ای هستند. همانطوری که معلم علوم دینی فقط اگر بخواهد علوم دینی را یاد بدهد و توجه به اخلاق دینی نداشته باشد، توجه به سازندگی این طفل یا این جوان نداشته باشد ممکن است غائله بار بیاورد و کشور را به تباهی بکشد، معلم غیر علوم دینی هم همین طور است، در هر
رشته ای که تعلیم واقع می شود، اگر چنانچه در آن رشته خدای نخواسته انحراف ایجاد بشود، معلمین یا اساتیدی باشند که انحراف ایجاد بکنند، هم خودشان شریکند در این جرم هائی که از آنها صادر می شود و هم کشورشان به تباهی کشیده می شود به حسب امکان، این همچو نیست که وظیفه شما آقایان که معلم دینی هستید، این باشد که تربیت کنید، شما باید این عده ای که در دست شماست، تعلیم کنید و اهمیت تربیت را از تعلیم بیشتر بدانید.

صحیفه نور ج ،۱۴، ص۳۰»
بیانات امام خمینی (ره) در جمع معلمان علوم دینی سراسر کشور
مورخ ۱۳۵۹/۱۱/۱۰

استقامت در بلا از خاک می سازد طلا
فرق دارد خاک کوفه با تراب کربلا
رنج ظاهر گنج پنهان ترا آراسته
کوزه گر از جنس تو همچون منی را ساخته
خاک زیر پا بدی اما تحمل داشتی
با تحمل پا به دوش لعبتان بگذاشتی
(نظامی )

مایی که میخواهیم روی پای خودمان بیایستیم باید مردم را دعوت کنیم به اینکه اسقامت کنند و در صحنه حضور داشته باشند.
صحیفه امام خمینی(ره)
ج 16ص 229»

امام جواد علیه السلام فرمودند:هرکس بخواهد قبر پدرم را زیارت کند و در راه مشکلی چون گرما و سرما و باران و… را تحمل کند ،خداوند آتش عذاب را بر بدنش حرام می کند .
وسائل الشیعه.ج14.ص560

در دربار مامون،امام رضا علیه السلام با عمران صابی درباره توحید بحث می کردند و تعداد زیادی هم تماشا می کردند. مناظره به اوجش رسیده بود که وقت نماز شد .امام خواست برای نماز برود که عمران گفت:((حالا بیشتر از هروقتی قلب من آماده است حرف های شما را بفهمد.بگذارید بحث تمام شود)). امام گفت:(( نماز می خوانیم و برمی گردیم )).
بحارالانوار.ج49.ص176

آرزو داشت امام رضا علیه السلام را مهمان سفره اش کند .چند تا نان داشت و کمی عسل.

دریک غار زندگی می کرد و غار برای امام و سیصد نفر یارانش جا نداشت. امام گفت همه را دعون کن . آمدند.امام بسم الله الرحمن الرحیم گفت. همه رفتند توی غار و سر سفره نشستند و سیر شدند.
تحفه المجالس.ص300