خداوند در روز قیامت خواهد فرمود:

به عزت و جلال خودم سوگند که هرکه تو را گرامی داشته او را گرامی خواهم داشت، و اهانت خواهم کرد به کسانی که به تو اهانت کرده‏اند.

کافي، ج2، ص440.

امام علی علیه السلام فرمود :

قرآن کتابی است که شگفتیهایش فانی نگردد و اسرار نهفته اش پایان نپذیرد و شبه ها جز بدان گشوده نشود.
غررالحکم، ج 2، ص 314

 امام علی علیه السلام فرمود :

زنهار که جز به قرآن به چیز دیگری شفاء و بهبودی نجویید، زیرا قرآن برای هر دردی شفاء و درمان است.
غررالحکم، ج 2، ص 314

 پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

فَضلُ القرآنِ على سائرِ الكلامِ كَفَضلِ اللّه على خَلقِهِ .

 برترى قرآن بر ديگر سخنان، همچون برترى خدا است بر خلق خود.

بحار الأنوار : 92 / 19 / 18 منتخب ميزان الحكمة : 458

صبر حالت نفسانی و رفتاری است انسان در هنگام شدائد و مشکلات و مصیبت ها و سختی ها در پیش می گیرد. بر اساس روایات معتبر صبر در سه جا خودش را نشان می دهد:

اَلصَّبرُ ثَلاثَةٌ: صَبرٌ عِندَ المُصیبَةِ، وَ صَبرٌ عَلَى الطّاعَةِ وَصَبرٌ عَنِ المَعصیَةِ؛(الکافی-ط الاسلامیة، الشیخ الکلینی، ج2، ص91)
1. الصبر «عِنْدَ الْمُصِیبَةِ»: یعنی وقتی مصیبت و بلایی بر او وارد شد صبر پیشه می کند و جزع  و فزع ندارد؛ پس با استرجاع خودش را آرام می کند؛ خداوند می فرماید: وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ  الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ؛

و قطعاً شما را به چیزى از قبیلِ‏ ترس و گرسنگى، و کاهشى در اموال و جانها و محصولات مى‏آزماییم و مژده ده شکیبایان و صابران را یعنی همان کسانى که چون مصیبتى به آنان برسد، مى‏گویند: «ما از آنِ خدا هستیم، و به سوى او باز مى‏گردیم.»(بقره، آیه 156)

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2

۱- اطمینان انسان به فقر ذاتی خود: ‏«ای مردم همه شما نیازمندان به خدا هستید و تنها خداوند است که بی نیاز و شایسته هر گونه حمد و ستایش است».[۱] کسانی که خود را در برابر خداوند متعال فقیر مطلق بدانند زمینه توکل به خداوند را فراهم کره اند.

۲- یقین به اینکه قادر مطلق خداوند است: در قرآن مجید در موارد متعددی مردم را به این مسئله توجه داده که به دیگران اعتماد نکنند، در گرفتاری ها و سختی ها به خدا توجه کنید و به طور کلی امور خود را به خدا واگذارید و با اعتماد بر او دنبال فعالیت خویش بروید، از جمله می فرماید: “اگر خداوند زیانى به تو برساند، هیچ کس جز او نمى‏تواند آن را برطرف سازد! و اگر خیرى به تو رساند، او بر همه چیز تواناست (و از قدرت او، هر گونه نیکى ساخته است”.[۲] همچنین می فرماید: “بگو: «همه کارها (و پیروزیها) به دست خداست!»[۳] در آیه دیگری می فرماید: “و اگر خداوند، (براى امتحان یا کیفر گناه،) زیانى به تو رساند، هیچ کس جز او آن را برطرف نمى‏سازد و اگر اراده خیرى براى تو کند، هیچ کس مانع فضل او نخواهد شد! آن را به هر کس از بندگانش بخواهد مى‏رساند و او غفور و رحیم است!”.[۴]

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2

إِنَّ عِدَّةَ الشهُّورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شهَرًا فىِ كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ مِنهْا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ  ذَالِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ  فَلَا تَظْلِمُواْ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ؛[توبه آيه ۳۶] شمار ماه‏ها در نزد خدا، در كتاب خدا از آن روز كه آسمانها و زمين را بيافريده، دوازده است. چهار ماه، ماه‏هاى حرامند. اين است شيوه درست. در آن ماه‏ها بر خويشتن ستم مكنيد.
 
در جواب سوال شما قبل از هر چيز بايد دقت کرد که بهره انسان از دانش بسيار اندک است.
وَ ما أُوتيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَليلاً؛[اسراء آيه ۸۵] آنچه از علم به شما روزى شده بسيار اندك است.
و نقص شناخت انسان او را مضطر به دين داري نموده است. و با عدم غفلت از اين مساله، بسيار روشن است که نمي توانيم دليل احکام را بيابيم. عالم داراي اسرار بسياري است و قسمت اعظم آن در دسترس دانش ما نيست (عالم غيب) و خبري از آن نداريم .

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی کتَابِ اللَّهِ یوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِک الدِّینُ الْقَیمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِیهِنَّ أَنْفُسَکمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِکینَ کافَّةً کمَا یقَاتِلُونَکمْ کافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ(۳۶) إِنَّمَا النَّسِیءُ زِیادَةٌ فِی الْکفْرِ یضَلُّ بِهِ الَّذِینَ کفَرُوا یحِلُّونَهُ عَامًا وَیحَرِّمُونَهُ عَامًا لِّیوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَیحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُینَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَا یهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ(۳۷)

همواره، شماره ماه‌ها نزد خدا- از روزی که آسمان‌ها و زمین را آفرید- در کتاب خدا دوازده ماه است؛ از این‌ها، چهار ماه، حرام است. این است دین قیام و پابرجای پربها. پس در این چهار ماه بر خود ستم مکنید و با مشرکان در حال بازدارندگی کامل کشتار کنید، چنان‌که آنان به حال بازدارندگی از گزندتان با شما کشتار می‌کنند. و بدانید خدا همواره با پرهیزگاران است.(۳۶) جز این نیست (که) نسی فزونی در کفر است که کافران بدان سبب گمراه می‌شوند؛ آن را یک سال حلال می‌شمارند و یک سال (دیگر) آن را حرام می‌کنند تا با شمارهٔ ماه‌هایی که خدا حرام کرده است هماهنگ سازند. پس آنچه را خدا حرام کرده (بر خود) حلال گردانند (و) زشتی اعمالشان برایشان آراسته شده است. و خدا گروه کافران را هدایت نمی‌کند.(۳۷)
چهار ماه قمری ذی‌القعده، ذی‌الحجه، محرم و رجب ماه‌های حرام هستند. در این چهار ماه -به‌جز برای دفاع- جنگ کنار گذاشته می‌شود و دیه افزایش می‌یابد.

ائمّه معصومین علیهم السلام در روایات اسلامى براى سوء خلق ، آثارى اعم از دنـیـوى و اخـروى ذکر کرده اند. با دقت در زندگى و سرنوشت افراد بد خلق ، انسان به خوبى در مى یابد که چگونه عرصه زندگى بر بدخلقها تنگ شده و درنهایت ، کارشان به فلاکت و بـدبـخـتـى مـنـجر شده و مى شود. درمقابل ، انسانهاى خوش اخلاق را مى بینید که در اثر حسن خـلق از مـوفـقـیـتـهـا و گشایشهایى بهره مند شده و مى شوند. اینک به برخى از آثار بد خلقى اشاره مى کنیم :

 آثار و پیامدهاى دنیوى و اخروی

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2

 رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:

« اَکرِمُوا أولَادَکُم وَ أحسِنُوا آدابَهُم »

فرزندان خویش را گرامی بدارید و آنان را خوب تربیت کنید .

نهج الفصاحه / ص 239 / ح 451

  یکی از مسائلی که به شکل چشم گیری باعث سلب آرامش در زندگی  روزمره گردیده، بی تردید آرزوهای محال می باشد که بعضی افراد متاسفانه در پی آن، به فکر ساختن زندگی در آسایش و آرامش کامل می باشند.

و از این رو امام صادق (ع) به زیباترین نحو فرموده اند:

 لاتَتَمنوا المستَحیلَ قالو وَ مَن یَتَمنی المستَحیل فَقال أنتُم أَلستُم تَمَنُون الراحَة فی الدُنیا قالو بَلی فَقال  الراحَة لِلمومن فی الدُنیا مُستَحیلة؛

 آرزوی محال نکنید، عرض کردند: مگر چه کسی آرزوی محال می کند؟

  حضرت فرمودند: شما؛ مگرنه این که آرزومند آسایش (رفاه) در دنیا هستید؟

  عرض کردند: بلی هستیم. پس حضرت فرمودند: آسایش برای مومن در دنیا محال است(و آن در سرایی دیگر بدست می آید)

 (بحارالانوار، ج78: 195؛ گنجینه معارف، ج2: 22-21)

 بی شک در پیش گرفتن زندگی همراه با قناعت دارای نتایج حسنه ایمی باشد

به نحوی که امیرالمؤمنین علی (ع) در این باره فرموده اند:

  مَن اقتَصَر علَی بَلغَة الکَفافِ فَقَد انتَظَم الرَاحَه وَ تَبَوّا

خَفضَ الدَّعه؛ هر که به اندازه ی کفاف (زندگی اش) بسنده کند، آسایش می یابد و در منزلگاه آسودگی فرود می آید.

(الکافی، ج8: 18)

درباره ی آرامش یافتن در کنار همسر قرآن کریم می فرماید:

از جنس خودتان برایتان همسرانی آفریدیم تادر کنار آنان آرامش یابید

(روم: آیه 21)

که این امر خود بیانگر اهمیت این گونه  از آرامش است

و علاوه برآن امیرالمومنین حضرت علی (ع) در این باره می فرمایند:

 الزَّوجَة المُوافِقَه إحدَی الراحَتَین؛

زن سازگاریکی از دو عامل آسایش و آرامش است.

(مستدرک الوسایل: ج14: 172)