بی شک در پیش گرفتن زندگی همراه با قناعت دارای نتایج حسنه ایمی باشد

به نحوی که امیرالمؤمنین علی (ع) در این باره فرموده اند:

  مَن اقتَصَر علَی بَلغَة الکَفافِ فَقَد انتَظَم الرَاحَه وَ تَبَوّا

خَفضَ الدَّعه؛ هر که به اندازه ی کفاف (زندگی اش) بسنده کند، آسایش می یابد و در منزلگاه آسودگی فرود می آید.

(الکافی، ج8: 18)

درباره ی آرامش یافتن در کنار همسر قرآن کریم می فرماید:

از جنس خودتان برایتان همسرانی آفریدیم تادر کنار آنان آرامش یابید

(روم: آیه 21)

که این امر خود بیانگر اهمیت این گونه  از آرامش است

و علاوه برآن امیرالمومنین حضرت علی (ع) در این باره می فرمایند:

 الزَّوجَة المُوافِقَه إحدَی الراحَتَین؛

زن سازگاریکی از دو عامل آسایش و آرامش است.

(مستدرک الوسایل: ج14: 172)

 در مورد رسیدن به آرامش با توجه به تقدیرات الهی از امام علی (ع)

نقل شده است که ایشان فرموده اند:

مَن وَثِقَ بأنَ ماقدَرَ اللهُ لَهُ لَن یَقوتَه استَراحَ قَلبُه؛

 هر که اطمینان داشته باشد که آنچه خداوند برایش مقدر کرده است به او می رسد (به صلاحش است)، دلش آرامش می گیرد.

(غررالحکم: 104)

و همچنین در روایتی دیگر می فرمایند:

 إن أهنأ الناس عَیشاً مَن کانَ بما قَسَمَ اللهُ لَهُ راضِیاً؛

شیرین ترین زندگی را کسی دارد که به  آنچه خداوند قسمت او نموده است، خرسند و در آرامش باشد.

(غررالحکم: 393)

 تا کنون دقت کرده اید که برخی غم ها و شادی هایمان اثر شیطان دارد

 شادیم از بودن با چیزی که نباید باشد!

 غمگینیم از اینکه چیزهایی را از دست دهیم اما حقیقتاً باید رهایشان کنیم!

وَلاَ تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لاَ تَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لاَ یُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ

سوره  لقمان آیه 18

از مردم [ از سر تكبّر ] ، رخ بر متاب و در زمین ، متكبّرانه راه مرو

كه خداوند ، هیچ متكبّر فخر فروشى را دوست ندارد 

 قَالَ الصَّادِقُ ع مَا كَلَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله الْعِبَادَ بِكُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ قَالَ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ  إِنَّا مَعَاشِرَ الْأَنْبِيَاءِ أُمِرْنَا أَنْ نُكَلِّمَ النَّاسَ عَلَى قَدْرِ عُقُولِهِم‏

 أمالي الصدوق 419 المجلس الخامس و الستون‏

رسول خدا با بندگان هرگز به اندازه خرد خود سخن نگفت.

رسول خدا  فرمود؛ ما گروه پيغمبران دستور داريمكه با مردم به اندازه عقلشان سخن بگوئیم.

  الذین ینفقون فی السراء و الضراء … والله ُ یحب المحسنین.

آل عمران /134

در سختی و گشایش احسان کنید.

 رسول خدا(ص) می فرماید:

آموزش علم به دیگران برای رضایت خدا حسنه است و یادگیری آن عبادت و گفتگوی علمی تسبیح و کاربرد دانش جهاد و آموزش دادن آن به کسی که نمی داند صدقه و بخشیدن آن به کسی که صلاحیت دارد سبب قرب الهی است.

بحار الانوار ج  1 ص 171

 الذین ینفقون  اموالهم باللّیل والنّهار سراً وعلانیهً

بقره /274

احسان از عباداتی است که می توان آن را پنهانی و  ظاهری انجام داد.

 رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند:

ناله و فریاد اهل جهنم بیشتر بخاطر تاخیر انداختن توبه است.

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:

یک حدیث را عمیقا بفهمی بهتر از آن است که هزار حدیث نقل کنی.

 مقام معظم رهبری(مدظله العالی):

  وجود بسیج باید ما را وادار کند به شکر الهی، نشاط جوانان بسیجی باید ما را وادار کند به شکر الهی

حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای اسکندری(زیدعزه)

انتصاب شایسته و بایسته جنابعالی را به سمت معاون فرهنگی تبلیغی مرکز  مدیریت حوزه های علمیه خواهران تبریک عرض نموده و رجاء واثق دارد حضور شما در این مسئولیت به عنوان خادمی صدیق و ولایت مدار با کوله بار گرانی از تجربه، نوید بخش نشاط و تحرک بیش از پیش آن معاونت محترم گردد.

دوام توفیقات و مزید عزت و سلامت جنابعالی را از خداوند منان در ظل توجهات حضرت ولی عصر(ارواحنا فدا) مسئلت داریم.

 بانوی مجتهده امین اصفهانی رحمه الله علیها:
اول قدم ما به سوی سعادت و خوشبختی این است که راستی و درستی را شعار خود گردانیم و کوشش کنیم درست کردار و درست گفتار باشیم.
روش خوشبختی، ص 190

 دلم از همه که میگیرد!

 "مُجیر” را باز می کنم!"سُبحانَکَ یا اللهُ،تَعالَیتَ یا رَحمنُ، اَجِرنا مِنَ النارِ یا مُجیر"کم کم، معصیت هایم از ذهنم عبور می کند! اشک،اشک…

 دانه های مروارید اشک هایم را به نخ می کشم وقتی به صد و یکی رسید نخ را گره میزنم شروع می کنم:استغفرالله ربی و اتوب علیه…

اما مگر معصیت های من با یک دور تسبیح پاک می شود؟ تو نگاهم کردی، گناه کردم! گفتی توبه کن، نکردم! 

گفته بودی"شما را نیافریدم مگر برای عبادت"اما من تمام برنامه ریزی هایت را بهم زدم! اما تو باز هم روزی ام را نبریدی! خندیدم و شکر نگفتم! سالم بودم و سجده نکردم! اما بعد از هر قطره اشک شکایت کردم! باز نگاهم کردی و خندیدی! ناشکرتر از من نیافریدی، نه؟"سُبحانَکَ یا سَیِّدی، ‌تَعالَیتَ یا مَولی، اَجِرنا مِنَ النارِ یا مُجیر"ای خدای مهربان من! رقم معصیت هایم بیشتر از نعمت هایت نباشد کمترنیست! اما تو آن بخشنده ی مهربانی! یا رَفیقَ مَن لا رَفیقَ لهُ! یا حَبیبَ مَن لا حبیبَ لَهُ!جز خودت چه کسی رفیقم خواهد شد؟من که جز تو کسی را ندارم! اگر تو هم نبخشی به چه کسی پناه ببرم؟”