- ارائه گزارش کار نیم سال اول توسط اساتید محترم
- ارزیابی کتب درسی و محدوده تدریس
- بررسی مشکلات اخلاقی و انضباطی طلاب
- آسیب شناسی افت تحصیلی و بی انگیزه بودن طلاب
- ارائه پیشنهادات و انتقادات

گزیده مطالب مطرح شده در جلسه به شرح ذیل می باشد:
1- عدم تطابق محدوده ی تدریس بعضی دروس با تعداد واحدها مثل احکام عمومی، فقه استدلالی و فلسفه. برای تدریس بعضی دروس باید مطالبی را زمینه سازی کرد که این کار با زمان در نظر گرفته شده میسر نیست.
2- اشکال تایپی، نگارشی و… برخی از کتب مانند درسنامه فقه، ادبیات فارسی. هم چنین کتاب در آمدی بر زی طلبگی دارای اشکالاتی از جمله اینکه تدریس این کتاب در حوزه ی خواهران مناسب نیست و باید در حوزه ی برادران تدریس شود و نیز در پایه های بالاتر (حتی در حوزه ی برادران) نه در پایه ی اول، می باشد.
3- عدم وجود کیفیت در مباحثه ها. مباحثه ها باید به شیوه اصولی برای هر درس صورت گیرد. همین مباحثه ها وجه تمایز حوزه با دانشگاه می باشد.
4- طلاب باید نکات صرفی را در ذهن نگه دارند و به طور مستمر افعال را صرف نموده و تمرین نمایند.
5- طلبه باید قوت علمی داشته باشد. متن خوانی ادبیات عرب باید تقویت شود. اساتید نیز در این مورد تلاش بسیار نموده و با طلاب تمرین نمایند.
6- استاد قوی و مسلط خیلی تاثیر گذار است. از مسئولیت های مدرسه، همکاری با اساتید خوب می باشد.مدرسه در پایان هر نیم سال اساتید را مورد ارزیابی قرار می دهد.
7- ارزیابی در کلاس (کتبی و شفاهی) یکی از رموز موفقیت طلاب است.
8- طلاب باید برای درک بهتر و بیشتر مطالب، مباحثه، مطالعه و فیش نویسی نمایند و نحوه ی صحیح آن را آموزش ببینند. هم چنین برای یادگیری مطالب فقط به خود کتاب اکتفا نشود.
9- در حوزه های علمیه، نمره ملاک نباشد. اصل و مهم، کیفیت است. در حال حاضر دغدغه طلبه گرفتن نمره و معدل و مشروط نشدن است.
10- ترتیب تدریس دروس، رعایت شود. گاهی در تدریس درسی در پایه ای، اصطلاحاتی وجود دارد که هنوز طلبه این دروس را نگذرانده و با مشکل مواجه می شود. به طور مثال در کتاب آموزش کلام اسلامی آقای سعیدی مهر، اصطلاحات منطقی و فلسفی وجود دارد که طلبه پایه دوم با آن ها هنوز آشنا نشده است و در نهایت بازخورد و نتیجه خوبی ندارد.
11- اصل علومی که در حوزه های خواهران تدریس می شود، ضعف دارد یا برنامه ریزی صحیحی نمی شود و یا علم چندانی ارائه نمی دهد.
12- تغییر و ویرایش متعدد یک کتاب باعث ضعف آن می شود. باید علمی و عملی کار شود تا نتیجه ای مطلوب داشته باشد. واقعا چه انگیزه ای در تغییر این کتاب ها وجود دارد؟ به طور مثال در ویرایش جدید کتاب تاریخ تشیع اشکالاتی وجود دارد و دارای سوالاتی است که در متن کتاب موجود نیست ( کتاب قبلی بهتر بود) و هم چنین کتاب ادبیات فارسی و اصول فقه تا به حال تغییرو ویرایش های گوناگون داشته است. این تعویض های مکرر نشان دهنده ی این است که از پایه برنامه ریزی صحیحی صورت نگرفته است.
13- برخی کتب که دارای حجم زیادی هستند، بعضی مطالب آن حشویات است. بهتر است این گونه کتاب ها تخلیص شوند و مطالب شسته و رفته ارئه شود. مانند آموزش کلام اسلامی
14- باید در مقطع سطح 2 خواهران، کتاب های عمومی تدریس شود و طلاب کتاب های تخصصی را به صورت رشته ای ادامه دهند.
15- برخی طلاب از کتاب های شرح استفاده می کنند و حتی سر کلاس می آورند، که این ایراد بزرگی است. باید نحوه ی استفاده از شرح را بدانند (تا جایی که امکان دارد استفاده ننمایند)
16- باید به این توجه شود که مطالبات رهبری از حوزه های خواهران چیست؟ متاسفانه این مطالبات در حوزه های خواهران کمتر دیده شده است. باید بر اساس این مطالبات، برنامه ریزی ها صورت گیرد.
17- طلبه از روز اولی که وارد حوزه می شود سر کلاس صرف و احکام و… می نشیند. باید مدتی درباره ی اینکه حوزه چیست؟ چرایی ورود به حوزه؟ هدف از حوزه؟ بعد از 5 سال می خواهد چه کار کند؟و… برنامه های متعدد گذاشته شود. (چیستی، چرایی، چگونگی)
18- نظام حوزه جای نقد و بررسی است. وقتی طلبه با نظریه های مختلف در کتابی مواجه می شود، اشکال نگیرد.
19- بحث پژوهش، شعاری است. طلبه در سال سوم وارد مباحث پژوهشی می شود ودر سال پنجم که از ایشان مقاله خواسته می شود……. زیر بنا خوب گذاشته نمی شود.

پیشنهادات:
1- استاد شیوه ی صحیح مطالعه و مباحثه هر درس را به طلبه آموزش دهد و توصیه های استاد با برنامه آموزش همخوانی داشته باشد.
2- برگزاری کارگاه متن خوانی ادبیات عرب پس از اتمام کتب نحو.
3- - اهتمام اساتید به متن عربی دروس و پرسش از آن در کلاس.
4- کلاس تجوید عملی به اندازه مقتضی ادامه یابد تا طلاب توانایی کامل پیدا کنند.

جلسه با پذیرایی و اهداء یاد بود به پایان رسید.

صفحات: 1· 2