امام على(ع):
“خوبى كن تا با تو خوبى شود،
رحم كن تا رحمت كنند،
خوب بگو تا به خوبى يادت كنند،
از غيبت دورى كن كه خورش سگان دوزخ است،
دروغ گفته كسى كه گمان دارد حلال زاده است و با غيبت كردن گوشت مردم را مى خورد،
دروغ گفته كسى كه گمان دارد حلال زاده است و دشمن من و امامان از اولاد من است،
دروغ گفته كسى كه گمان دارد حلال زاده است و زنا را دوست دارد،
و دروغ مى گويد كسى كه گمان مى كند خدا را مى شناسد و بر نافرمانى خدا شب و روز جسور است…
صله رحم كن تا خدا عمرت را بيفزايد،
خوش اخلاق باش تا خداوند حسابت را سبك گيرد،
اگر مى خواهى روز قيامت با من باشى، ياور ستمكاران مباش،
هر كس ما را دوست دارد، روز قيامت با ما است
و اگر كسى سنگى را دوست بدارد، با او محشور گردد،
مبادا خود را براى مردم بيارايى و به نافرمانى خدا برآيى، تا خدا روزى كه ملاقاتش كنى رسوايت كند،
آنچه به تو گفتم، نگهدار تا به خير دنيا و آخرت رسى.”
(امالی، شیخ صدوق، ص 278، ح 308)

1- سوره یونس آیه های 90 و 91 : هنگامی که فرعون دریافت حقیقت غرق شدن در دریا را گفت: پروردگارا هم اینک ایمان آوردم. گفته شد به فرعون آیا اکنون ایمان آوردی و حال اینکه پیش از این از نافرمانها بودی.
2- سوره نساء آیه 18 : کسانی که به اعمال زشت تمام عمر اشتغال ورزند تا آنگاه که مشاهده مرگ نمایند و در آن ساعت پشیمان شوند و گویند اکنون توبه کردیم توبه چنین کسی پذیرفته نخواهد شد.
3- حضرت رضا(ع): مردی از امام(ع) سوال کرد: چرا خداوند فرعون را غرق کرد با اینکه ایمان آورد و به توحید اعتراف کرد. فرمود: زیرا فرعون هنگام دیدن عذاب ایمان آورد و توبه و ایمان در آن لحظات مقبول خدا نیست.
بحارالانوار جلد6 صفحه 23
ادامه مطلب

صفحات: 1· 2

شعری که رهبر انقلاب از آن به “غوغا” تعبیر کردند
خبر، آمیخته با بغض گلوگیر شده‌ست
سیل دلشوره و آشوب، سرازیر شده‌ست
سرِ دین، طعمه‌ی سرنیزه‌ی تکفیر شده‌ست

هر که در مدح علی(ع) شعر جدید آورده‌ست
گویی از معرکه‌ها نعش شهید آورده‌ست

روضه‌ی مشک رسیده‌‌ست به بی‌آبی‌ها
خون حق می‌چکد از ابروی محرابی‌ها
باز هم حرمله… سرجوخه‌ی وهابی‌ها

ادامه شعر

صفحات: 1· 2

شهید مطهری:
اين چه مسلمانى ‏ است كه من و شما داريم و كبائر محرّمات اسلامى را هم مرتكب مى‏شويم؟ قرآن ديگر چقدر در مورد همين معصيت رايج ميان ما، يعنى غيبت كردن و تهمت زدن داد بكشد؟! به خدا قسم انسان از اينهمه تهمتهايى كه ميان مردم است تعجب مى‏كند. مى‏دانيد تهمت يعنى چه؟ ما دو گناه كبيره درجه يك داريم: يكى از آنها دروغ گفتن است و ديگرى غيبت كردن. گناه كبيره يعنى گناهى كه انسان به وسيله آن استحقاق جهنم رفتن را پيدا مى‏كند. لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً ايُحِبُّ احَدُكُم انْ يَأْكُلَ لَحْمَ اخيهِ مَيْتاً
مردم! غيبت يكديگر را نكنيد. آيا هيچيك از شما دوست دارد كه گوشت برادر مسلمانش را در حالى كه مرده است بخورد؟! گوشت مرده چقدر تنفّرآور است، خصوصاً اگر انسانْ مرده را بشناسد و دوستش بوده باشد.
ديگر بالاتر از اين تعبير هم هست؟ تهمت يعنى دروغ به علاوه غيبت؛ يعنى دو گناه‏ كه با همديگر توأم شوند اسمش مى‏شود تهمت، و چقدر در ميان ما تهمت زدن رايج است! و بعضى از ما كه مى‏خواهيم مقدسى كنيم، يك «مى‏گويند» اول حرفمان مى‏آوريم. مثلًا شخصى به يك نفر تهمتى زده، مى‏خواهيم از گردن خودمان رد كنيم، خيال مى‏كنيم كه سر خدا را هم مى‏شود كلاه گذاشت! مى‏گوييم: مى‏گويند فلانى چنين است، مى‏گويند فلان جا چنين است. ديگرى از ما مى‏شنود و در جاى ديگر مى‏گويد: مى‏گويند چنين، و بعد مى‏گويد: خوب، من كه نگفتم، من مى‏گويم ديگران گفته ‏اند كه اين‏طور است. قرآن جلوى اين را هم گرفته است، اين را هم يك گناه بزرگ شمرده است، مى‏گويد: انَّ الَّذينَ يُحِبّونَ انْ تَشيعَ الْفاحِشَةُ فِى الَّذينَ امَنوا لَهُمْ عَذابٌ اليمٌ
آنان كه دوست دارند در ميان مردم حرف زشتى درباره فرد مؤمنى، افراد مؤمنى، يك مؤسسه ايمانى شيوع پيدا كند [برايشان عذاب دردناكى است.] اگر از يك احمقى يا مغرضى يا كسى كه معلوم است كه ريشه حرفش در كجاست درباره كسى حرفى شنيديد، حق نداريد بگوييد «شنيده‏ام»، «مى‏گويند». خود اين «مى‏گويند» ها اشاعه دادن فحشاست.
مجموعه‏ آثار استاد شهيد مطهرى، ج‏23، ص: 561

اميرالمؤمنين على(عليه السلام)، چهارمين پسر ابوطالب، در حدود سى سال پس از واقعه فيل و بيست و سه سال پيش از هجرت در مكّه معظّمه، از مادرى بزرگوار و باشخصيّت، به نام فاطمه، دختر اسد بن هشام بن عبدمناف ، روز جمعه سيزده رجب در كعبه به دنيا آمد.
على(عليه السلام) تا شش سالگى در خانه پدرش ابوطالب بود.
در اين تاريخ كه سنّ رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) از سىسال گذشته بود در مكّه قحطى و گرانى پيش آمد و اين امر سبب شد كه على(عليه السلام) به مدّت هفت سال در خانه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم)، تا اوّل بعثت، زندگى كند و در مكتب كمال و فضيلت آن حضرت تربيت شود.
ادامه مطلب

صفحات: 1· 2

 چرا شب «اوج عبادت» با شب «اوج مظلومیت علی(ع)» یکی شده؟
در شب قدر به چه موضوعی باید فکر کنیم؟
امشب به عنوان شب قدر و مهمترین شب سال خودمان، باید درِ خانه خدا چه‌کار کنیم؟
امشب چه اتفاقی باید برای ما بیفتد؟
در شب ضربت خوردن و شهادت امیرالمؤمنین(ع) چه‌کار باید کنیم؟
چرا شب اوج عبادت ما با شب اوج مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) یکی شده است؟
چه حکمتی در تلاقی این دو مناسبت مهم وجود دارد؟
وقتی فکر کردن یکی از بهترین عبادت‌هاست، امشب درباره چه چیزی باید فکر کنیم؟
بهترین موضوعی که در شب قدر و شب شهادت امیرالمؤمنین(ع) باید به آن فکر کنیم چیست؟

ادامه مطلب

صفحات: 1· 2

جنگ، جنگ صفین بود.
مرد شامی از جای برخاست. زره بر تن کرد و کلاه خود بر سر گذاشت. رگ گردنش داشت از جای در می آمد، به خیال خودش درد اسلام داشت. مرد، سوار بر اسب، رجز خوان، وارد میدان نبرد شد. با غرور، شمشیر در هوا رقصاند و به سمت سپاه امام(ع) حرکت کرد. حالا رسیده بود به امیر مومنان(ع). دیگر طاقت نداشت. در برابر امام(ع) فریادی کشید و گفت: اگر شما بر حق هستيد، چرا به اين جنگ ادامه مي‏ دهيد؟
امام علی(ع) به او نگاهی کرد بی پاسخ. مرد از شدت عصبانیت با اسبش چرخی زد و دست در جیبش فرو برد. قرآن را بالای سرش گرفت و گفت: يا علي، تو خود را اميرالمؤمنين مي‏داني، پس چرا حكميت را نمي‏پذيري و به داوري اين قرآن كه هم ما و هم شما آن را قبول داريم، تن نمی دهي؟ سپس لجام اسبش را کشید، حیوان روی دو پا ایستاد و شیهه ای کشید. گرد و غباری به راه انداخته بود. آن‏گاه سوره نباء را با صدايي بلند تلاوت كرد. به خيال خود براي امام(ع) و يارانش، صحنه قيامت را مجسم كرد.
مالک اشتر سمت امام(ع) دوید، اذن خواست تا کار مرد را یکسره کند. امام (ع) دست مالک را گرفت و فرمود: مالک آرام باش، خدا می داند که این مرد جزء فریب خوردگان است. لحظه ای گذشت، امام علی(ع) سوار بر اسب، به میدان رفت و در برابر آن مرد ایستاد. ای مرد شامی، آيا مي‏داني «نباء عظيم» و آن خبر بزرگ كه در آن اختلاف وجود دارد، چيست؟ مرد با تمسخر نگاهی کرد و گفت: بگو تا بدانم. می دانی، آن خبر كه درباره آن اختلاف داريد و درباره‏اش به ستيز برخاسته‏ ايد، من هستم. شما روزی ولایت مرا پذیرفتید و امروز از آن بازگشتید. به خدا قسم روز قیامت از آن سوال خواهید شد.
تفسير برهان، ج 4، ص 420.

لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین

پیامبر گرامى (ص):
هر بیمار مسلمانى که این دعا را بخواند، اگر در آن بیمارى (بهبودى نیافت و) مُرد پاداش شهید به او داده مى شود و اگر بهبودى یافت خوب شده در حالى که تمام گناهانش آمرزیده شده است.
رسول خدا (ص):
آیا به شما خبر دهم از دعایى که هرگاه غم و گرفتارى پیش آمد آن دعا را بخوانید گشایش ‍ حاصل شود؟ اصحاب گفتند: آرى اى رسول خدا. آن حضرت فرمود: دعاى یونس که طعمه ماهى شد: «لا اله الا انت سبحانک انى کنت من الظالمین»
امام صادق (ع):
عجب دارم از کسى که غم زده است چطور این دعا را نمى خواند «لا اله الا انت سبحانک انى کنت من الظالمین» چرا که خداوند به دنبال آن مى فرماید: ما او را پاسخ دادیم و از غم نجات دادیم و این چنین مؤمنان را نجات مى دهیم.
از مرحوم آیت الله کشمیری پرسیدند بهترین کار برای سالک در کدام یک از اعمال عبادی است؟ فرمودند: بهترین، آن سجده است که ذکر یونسیه در آن گفته شود. و فرمودند: امان ذکر یونسیه موجب اتصال به ارواح و باز شدن چشم برزخی می گردد.
منبع: ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ ﺻﺪﺍقت

حضرت یونس (ع) مدت ها در میان قومش به ارشاد مردم پرداخت ولی در مدت ۳۳ سال فقط ۲ نفر به او ایمان آوردند او هم قوم خود را نفرین کرد و خداوند به او وعده داد که در فلان تاریخ عذاب خود را بر آنان خواهد فرستاد.
حضرت یونس (ع) از شهر خارج شد اما یکی از دوستانش در شهر ماند و مردم را از عذاب خدا ترساند و از آنها خواست توبه کنند و آنها که نشانه های عذاب وعده داده شده را دیدند از ترس عذاب توبه و ناله کردند تا خدا عذابش را از آنان بر گرداند.
حضرت یونس (ع) به امید اینکه مردم نابود شده اند به شهر بازگشت و وقتی دید همه چیز عادی است و مردم به کارشان مشغول عصبانی شد و شهر را بدون اجازه خداوند ترک کرد و با یک کشتی راهی دریا شد.
در بین راه ماهی غول پیکری به خواست خدا، یونس را بدون اینکه به او آسیب برساند بلعید. حضرت یونس (ع)وقتی به هوش آمد متوجه اشتباه خود شد و با ناله و تضرع به درگاه خداوند توبه کرد.
که توبه او در قرآن آمده است و بخشی از آیه به عنوان ذکر یونسیه مشهور شده است که علما و عرفا خواص بیشماری را برای آن نقل میکنند.
قرآن میفرماید: {ذوالنون را، آنگاه که خشمناک برفت و پنداشت که هرگز بر او تنگ نمی گیریم و در تاریکی ندا داد: هیچ خدایی جز تو نیست، تو منزه هستی ومن از ستمکاران هستم.}
ذکر یونسیه یعنی گفتن:
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین

١. هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.

٢. زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.

ادامه مطلب

صفحات: 1· 2

آل عمران
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ
ﻭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﺁﺭ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﮔﻔﺖ : ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ . ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺁﻳﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺗﺒﺎﻫﻰ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﻳﺸﺖ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ . [ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ] ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﻣﻦ [ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭﻯ ] ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ .(30)

مبادا ليلة القدرت سر آيد
گنه بر ناله ام افزونتر آيد
مبادا ماه تو پايان پذيرد
ولي اين بنده ات سامان نگيرد

(حکمت شمارۀ44) و مِن حِکمَةٍ له ( علیه­السّلام )
قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِه؛ قدر هر کس به اندازۀ همّت اوست
همچنین میفرمایند: مَن كانَت هِمَّتُهُ ما يَدخُلُ بَطنَه كانَت قِيمَتُهُ ما يَخرُجُ مِنه؛ هر کس همّتش آنچه داخل شکمش می رود باشد، ارزش و قیمتش آن چیزی است که از شکمش خارج می شود.
یا مَنْ كَانَتْ هِمَّتُهُ آخِرَتَهُ كَفَاهُ اللَّهُ هَمَّهُ مِنَ الدُّنْيَا؛ هر کس همّتش آخرتش باشد، خداوند اندوه و گرفتاری دنیایش را برطرف خواهد کرد.

بازامشب عشق تنها میشود زخم سهم فرق مولا میشود
آفتاب عشق گلگون میشود سینه ی سجاده پرخون میشود
پشت نخل آرزو خم میشود داغ حسرت سهم آدم میشود
جاده می ماند غریب وبی سوار ذوالفقار عدل میگیرد غبار..
ایام شهادت مولا امیرالمؤمنین تسلیت باد..

اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا الْمُرْتَضَى الاِمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ وَحُجَّتِکَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرى الصِّدّیقِ الشَّهیدِ، صَلاةً کَثیرَةً تامَّةً زاکِیَةً مُتَواصِلَةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً، کَاَفْضَلِ ماصَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِیائک

یا ثامن الحجج دل ما وا نمیشود…
خیلی تلاش کرده ام، اما نمیشود…
هر جا که رفته ام و به هر کس که گفته ام،
گفته است: به دست من گره ات وانمیشود،!
اصلاً به هرکه رو زده‌ام گفته با تشر،
هرجا که میروی برو ! اینجا‎ ‎نمیشود،!
نازم به شاعرت که چه زیبا سروده است:
وقتی دل شکسته مداوا نمیشود…
دستت بزن به دامن سلطان که هر جواب،
از او شنیده میشود …الّا، “نمیشود‎"‎
حالا من شکسته دل خسته ی غریب،
رو کرده ام به سوی تو آقا، نمیشود؟؟