همان‌گونه که زیاده‌روی و اسراف و تبذیر امری مردود و نادرست و گناه شمرده شده است همین‌طور عدم استفاده از نعمت‌های حلال خداوند و عدم بهره‌مندی از آن در راستای آسایش و آرامش و کمال، امری مذموم و ناپسند دانسته شده و شخص مورد نکوهش و توبیخ قرار گرفته است که چرا حلال خدا را بر خود حرام می‌سازد و از آن‌ها بهره‌مند نمی‌شود؟
خداوند در آیه ۱۴۱ سوره انعام فرموده است: «وَهُوَ الَّذِی أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَغَیْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُکُلُهُ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَیْرَ مُتَشَابِهٍ کُلُواْ مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُواْ حَقَّهُ یَوْمَ حَصَادِهِ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ؛ و اوست کسى که باغهایى با داربست و بدون داربست و خرمابن و کشتزار با میوه‏هاى گوناگون آن و زیتون و انار شبیه به یکدیگر و غیر شبیه پدید آورد از میوه آن چون ثمر داد بخورید و حق [بینوایان از] آن را روز بهره‏بردارى از آن بدهید و[لى] زیاده‌‏روى مکنید که او اسرافکاران را دوست ندارد».
همچنین در آیه ۳۱ سوره اعراف در رابطه با اسراف عنوان شده است: «یَا بَنِی آدَمَ خُذُواْ زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ وکُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ؛ اى فرزندان آدم جامه خود را در هر نمازى برگیرید و بخورید و بیاشامید و[لى] زیاده‌‏روى نکنید که او اسرافکاران را دوست نمی‌‏دارد» و در آیات ۲۶ و ۲۷ سوره اسرا نیز آمده است: وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَلاَ تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا(۲۶) إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کَانُواْ إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِرَبِّهِ کَفُورًا(۲۷)؛ و حق خویشاوند را به او بده و مستمند و در راه مانده را [دستگیرى کن] و ولخرجى و اسراف مکن(۲۶)، چراکه اسرافکاران برادران شیطان هستند و شیطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است(۲۷(
همچنین در آیه ۶۷ سوره فرقان خداوند متعال فرموده است: «وَالَّذِینَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا؛ و کسانی‌‏اند که چون انفاق کنند نه ولخرجى می‌‏کنند و نه تنگ می‌گیرند و میان این دو [روش] حد وسط را برمی‌گزینند» و در آیه ۷۷ سوره قصص نیز می‌فرماید: ))وَابْتَغِ فِیمَا آتَاکَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَلَا تَنسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیَا وَأَحْسِن کَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَیْکَ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِی الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ؛ و با آن‌چه خدایت داده سراى آخرت را بجوى و سهم خود را از دنیا فراموش مکن و همچنان‌که خدا به تو نیکى کرده نیکى کن و در زمین فساد مجوى که خدا فسادگران را دوست نمی‌‏دارد.((
………………………………………………………………………………….<br

صفحات: 1· 2