امام باقر(ع) از پیامبر اکرم(ص) نقل مى کند که فرمودند: هنگامى که روز قیامت فرارسد، براى رسولان و پیامبر(ص) منبرهایى از نور نصب مى شود و منبر من در قیامت بلندترین منبرهاست… . همچنین براى اوصیا، منبرهایى از نور نصب مى شود که منبر حضرت على(ع) از همه ارجمندتر است. همچنین براى فرزندان پیامبران منبرهایى از نور نصب مى شود که منبر امام حسن و امام حسین(ع) از همه ی آنها باشکوه تر است. آن گاه من و على(ع) و حسن و حسین(ع) به فرمان خدا خطبه می خوانیم. سپس منادى خدا، جبرئیل فریاد مى زند: «کجاست فاطمه دختر محمد(ص)؟ کجاست خدیجه دختر خویلد؟ کجاست مریم دختر عمران؟ کجاست آسیه دختر مزاحم؟ کجاست ام کلثوم مادر یحیى بن زکریا؟»

همه برمى خیزند. آن گاه خداوند خطاب به مردم مى فرماید: «اى مردم محشر! امروز بزرگى مقام و بزرگوارى از آنِ کیست؟»
پیامبر، على، حسن و حسین(ع) مى گویند: «ازآنِ خداى یکتا و تواناست». خداوند مى فرماید: «اى مردم محشر! من مقام ارجمندى را برای محمد(ص)، على، حسن، حسین و فاطمه قرار دادم. سرها را در گریبان کنید و چشم ها را فروخوابانید که اینک این فاطمه(س) است که به سوى بهشت مى رود»؛ درحالى که فاطمه(س) بر شترى سوار است که صدهزار فرشته در جانب راستش و صدهزار در جانب چپ و صدهزار فرشته پرهاى خود را در زیر پای آن شتر قرار مى دهند تا اینکه آن حضرت را به درگاه بهشت برسانند… .(1)
در حدیث آمده است: آسیه، مریم و خدیجه(س) در پیشاپیش حضرت زهرا(س) همانند پیش قراولان و حاجبان به سوى بهشت روانه مى شوند.(2)

1-فرات بن ابراهیم بن فرات کوفی، تفسیر فرات الکوفی، بنابر نقل محمدباقر مجلسی، بحارالأنوار، ج43، ص64، 65 (با تلخیص)
2-فرات بن ابراهیم بن فرات کوفی، تفسیر فرات الکوفی، بنابر نقل محمدباقر مجلسی، بحارالأنوار، ج43، ص37.

صفحات: 1· 2