وَلَوْ کانَ الْحُسْنُ هَیْئَةً [شخصاً] لَکانَتْ فاطِمَةَ، بَلْ هِیَ اَعْظَمُ. اِنَّ فاطِمَةَ اِبْنَتی خَیْرُ اَهْلِ الأَرْضِ عُنْصُراً، شَرَفاً، وَکرَماً (ابن شاذان، 1407ق: 136).

اگر (خوبی ها و) زیبایی ها به صورت انسانی درآیـد، او فـاطمه خواهد بود؛ بلکه او برتر (از آن) است. به راستی که دخترم فاطمه برترین انسان روی زمین از نظر عنصر و ذات، و از نظر شرافت و بزرگواری است.

و چگونه می توان به فضائل و خوبی های او پی برد، حال آنکه قطب عالم امکان، مـهدی صـاحب الزمان. ـ آنکه همۀ خوبی ها در او جمع شده است ـ فاطمه سلام الله علیها را الگو و مقتدای خویش می داند؛ آنجا که می فرماید: «فی إبنَةِ رسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله لِی أسوَهٌ حَسَنَهٌ (مجلسی، 1403 ق، ج 53: 179 ـ180)؛ دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله زیباترین الگو برای من اسـت».

فـاطمه، لیـلة القدر ناشناخته است. امام صادق علیه السلام فـرمود:

إِنـَّا أَنـْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ اللَّیْلَةُ فَاطِمَةُ وَالْقَدْرُ اللَّهُ فَمَنْ عَرَفَ فَاطِمَةَ حَقَّ مَعْرِفَتِهَا فَقَدْ أَدْرَک لَیْلَةَ الْقَدْرِ وَ إِنَّمَا سُمِّیَتْ فَاطِمَةُ لِأَنَّ الْخَلْقَ فـُطِمُوا عـَنْ مـَعْرِفَتِهَا (همان، ج 43: 65).

(اینکه خدا می فرماید:) ما قرآن را در شب قـدر نـازل کردیم، مراد از شب، فاطمه، و مراد از قدر، خداست؛ درنتیجه، هرکسی فاطمه را آن چنان که باید بشناسد، به حقیقت، شب قدر را درک نموده است؛ و… ایـنکه فـاطمه، فـاطمه نامیده شده است، برای این است که مخلوق از (کنه) معرفت او عـاجزند.

فاطمۀ زهرا سلام الله علیها معیار خشم و رضایت خداوند متعال است. این مطلب در آیۀ 57 سورۀ احزاب 1 و روایت حضرت رسول صلی الله علیه و آله بیان شـده اسـت کـه فرمود: «إنَّ اللّهَ لَیَغَضَبُ بِغَضَبِ فاطِمَةَ وَیَرْضی لِرِضاها (صدوق، 1376: 230)؛ خدا بـا خـشم فاطمه خشمگین، و با رضایتش راضی می شود».

فضایل زهرا سلام الله علیها آن گونه که باید و شاید، قابل درک نیست و البته قابل انکار نـیز نـمی باشد؛ ولی از جـهت الگوپذیری از آن حضرت، شناخت ویژگی ها و سیرۀ زندگانی اش در حد فهم و توان، ضروری مـی نماید. در ایـن نـوشتار، به اختصار برخی از ابعاد زندگی ایشان را ذکر می کنیم.

إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فـِی الدُّنـْیا وَ الآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِیناً. حضرت دربارۀ این آیه فرمودند: هرکس فاطمه را آزار دهد، بـه مـن آزار رسانده؛ و کسی که من را آزرده خاطر سازد، خدای متعال را آزرده است (قمی، 1404ق، ج 2: 196).

صفحات: 1· 2