اما همانگونه که تاریخ بیان می کند مذاهب چهارگانه ( حنفی ، مالکی ، شافعی و حنبلی ) در اهل تسنن در عصر امام صادق (عليه السلام) و بعد از آن شکل گرفته است .هر یک از مذاهب چهارگانه به نام رئیس و مؤسس آن نامگذاری شده است و در مقابل این چهار مذهب اهل تسنن نام مذهب جعفری با توجه به اینکه بزرگ و پیشوای این مذهب در این زمان حضرت امام جعفر صادق (عليه السلام) بودند برای مذهب شیعه متداول گشت . حال چرا نام گذاری این مذاهب در این زمان اتفاق افتاد . محققان به دو موضوع مهم در این باره اشاره می کنند که به اختصار به توضیح آن می پردازیم.

1- نقل حدیث در زمان خلیفه دوم ( عمر) ممنوع شد و هیچ کس حق نداشت از پیامبر (صلوات الله عليه) حدیث نقل کند و یا بنویسد و منتشر کند که در جای خود نیاز به بحث و تفسیر دارد . این ممنوعیت تا زمان عمر بن عبد العزیز که در سال 99 ه ق به خلافت رسید ادامه داشت و به دستور وی ممنوعیت نقل حدیث لغو شد .در این زمان دستیابی شیعیان به احادیث پیامبر و امامان گذشته با وجود امام معصوم در بینشان که احادیث و سنت پیامبر (صلوات الله عليه) نسل به نسل منتقل شده بود بسیار آسان بود و بالعکس چون صحابه زمان پیامبر(صلوات الله عليه) از دنیا رفته بودند و با توجه به ممنوعیت نقل حدیث نسلهای بعدی هم به آن دسترسی نداشتند احادیث رسیده از زمان رسول خدا توسط غیر شیعیان بسیار اندک بود و بسیاری از احادیث هم جعلی بود که در زمان معاویه برای مبارزه با علویان جعل گردیده بود . از این رو تنها منبع موثق امامان شیعه بودند و چون لغو ممنوعیت نقل حدیث در زمان امام باقر و امام صادق علیهما السلام انجام شد در اغلب کتب حدیث ما بیشترین احادیث را به نقل از این دو بزرگوار می بینیم و بیشترین احادیثی که مبنای مسائل و احکام فقهی می باشند از این دو امام بویژه امام صادق (عليه السلام) نقل شده است .

2- عامل دومی که به عامل اول برای به بار نشستن کامل کمک کرد ایجاد فضای سیاسی خاص در زمان امام صادق (عليه السلام) بود که به علت درگیریهای بنی امیه و بنی عباس بر سر تصرف خلافت بوجود آمد و این زمان دقیقا مصادف شده بود با زمان امامت امام ششم ( 114 تا 148 زمان امامت امام ششم و سال 132 سال انقراض سلسله اموی بوده است ) . امام از این دو فرصت به دست آمده نهایت استفاده را برای تبلیغ مذهب تشیع و بیان احکام فقهی اسلام را با تشکیل کلاسهای درس که تعداد دانشجویان ایشان را در مدت امامتشان بالغ بر 4000 نفر می دانند اقدام نمودند و حتی دو نفر از رؤسای مذاهب اهل تسنن یعنی ابو حنیفه و مالک بن انس در نزد ایشان درس می خواندند .و شافعی و احمدبن حنبل هم از شاگردان شاگردان ایشان محسوب می شوند .

لذا با توجه به مطالب فوق و اوج گسترش معارف اسلامی و فقه و احکام اسلام بخصوص شیعه در زمان حضرت امام صادق (عليه السلام) ، مذهب شیعه از آن زمان به بعد به عنوان مذهب جعفری نامیده شد .

آن چه در این خلاصه مرقوم شد فقط برای پاسخ گویی مختصر بود و یقینا محققین و پژوهشگران عزیز به این مقدار بسنده نمی کنند و از منابع بسیار ارزشمندی که وجود دارد استفاده کامل خواهند کرد .

صفحات: 1· 2