کارمندی هوس ریاست داشت و در دل، بذر آرزو می کاشت. مدتی مراقب گفتار و کردار خویش بود؛ تا خطایی از او سر نزند و و از چشم رئیس، نیفتد و مرغ اقباش پر نکشد؛ مؤدّب بود و موقّر؛ گوش به فرمان بود و ورد زبانش «بله قربان .» همکاران در حیرت بودند و آبدارچی انگشت… بیشتر »