هر وقت غصه دار شدید ، برای خودتان و برای همه مؤمنین و مؤمنات

از زنده ها و مرده ها

و آن هایی که بعداً خواهند آمد ، استغفار کنید .

غصه دار که می شوید ، گویا بدنتان چین می خورد و

استغفار که می کنید ، این چین ها باز می شود .

” حاج اسماعیل دولابی “

روزهای ما پر از ساعاتی است که هم برای خودمان وقت می گذاریم

و هم برای دیگران…

و زمانی که خداوند تو را به سمت خویش میخواند…

آنرا به دیگران اختصاص ندهیم…

« حیّ علی الصّلوه… »

 وقتی خدا بهت می گه :((باشه))، چیزی را که می خواهی بهت می ده،

وقتی می گه(( صبر کن ))چیز بهتری بهت می ده ، و

وقتی می گه ((نه)) داره بهترین را برات آماده می کنه .

قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ

به مردان با ايمان بگو ديده فرو نهند …

(سوره نور آيه 30)

مراقبش باش، چشم را ميگويم .

ممکن است تو را به يک لحظه از بهشت به قعر جهنم بکشاند.

يک بار نگاه آلوده ميشود عادت شود .

و آن وقت که عادت شد ميشود بنده ي شيطان کند تو را ..

جان خود در ره “اولاد علی” می بازیم

همچو “مالك” به “عدوان علی” می تازیم

ای كه گویی كه خلایق ز “ولی” خسته شدند

كوری چشم تو بر “سید علی” می نازیم

خطا از من است، می دانم. از من که سالهاست گفته ام “ایاک نعبد”
اما به دیگران هم دلسپرده ام.
از من که سالهاست گفته ام ” ایاک نستعین”
اما به دیگران هم تکیه کرده ام.
اما رهایم نکن…
بیش از همیشه دلتنگم…
به اندازه ی تمام روزهای نبودنم…”

” …از همه‌ی واجبات مهم‌تر، نماز است.

«و اعلم انّ کلّ شی‌ء من عملک تبع لصلاتک»؛ همه‌ی کار انسان تابع نماز است.

نماز را به وقت بخوانید، با توجه و با حضور قلب بخوانید.

… حضور قلب یعنی بدانید که دارید با یکی حرف می‌زنید؛

بدانید یک مخاطبی دارید که دارید با او حرف می‌زنید.

این حالت را اگر در خودتان تمرین کردید، اگر توانستید این تمرکز را ایجاد کنید، تا آخر عمر این برای شما می‌ماند.

اگر حالا نتوانستید - همان طور که گفتم - بیست سال بعد سخت است، بیست سال بعدش سخت‌تر است؛ بعد از آن، کسی اگر از قبل نکرده باشد، خیلی خیلی سخت است.

از حالا عادت کنید این تمرکز را در حال نماز در خودتان ایجاد کنید و به وجود بیاورید.

آن وقت این آن صلاتی است که: «تنهی عن الفحشاء و المنکر».

«تنهی» یعنی شما را نهی می‌کند؛ معنایش این نیست که مانعی جلوی شما می‌گذارد که شما دیگر نمی‌توانید گناه کنید؛نه، یعنی دائم به شما می‌گوید گناه نکن.

خوب، روزی چند نوبت از درون دلِ انسان به او بگویند گناه نکن، گناه نکن، انسان گناه نمی‌کند.

این نماز است! “

بیانات رهبر عزیز، امام خامنه ای در دیدار دانشجویان در یازدهمین روز ماه رمضان 31/5/1389

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، برای شما وسیله‌ای جهت جدا ساختن حق از باطل قرارمی‌دهد؛ (روشن‌بینی خاصّی که در پرتو آن، حق را از باطل خواهید شناخت؛) و گناهانتان را می‌پوشاند؛ و شما را می‌ آمرزد؛ و خداوند صاحب فضل و بخشش عظیم است!

(سوره مبارکه الأنفال آیه ۲۹)

خنده‌های گاه‌گاهت خنده خورشیدصبح
شعله لرزان آهت شمع شب های همه
قامتت نخل بلند گلشن آزادگی
سرو سرسبزی سزاوار تماشای همه

امام خامنه ای (مدظله العالی)

اتکال به کمک الهی و اعتماد به صدق وعده‌ی الهی و در مقابل بی‌اعتمادی به قدرت‌های مستکبر و زورگوی جهانی” را دومین اصل از اصول مبانی فکری امام رحمه‌الله برشمردند وافزودند: امام بزرگوار همواره به وعده‌ی الهی و صدق آن اعتقاد داشت و در مقابل به وعده‌های مستکبران و قدرتمندان جهانی، مطلقاً اعتماد نداشت.

بیانات امام خامنه ای (مد ظله العالی) در مرقد امام خمینی(ره)

پیرو امام باید با اسلام متحجر و اسلام سکولار مرزبندی داشته باشد.

14/03/1394

أَحْسِنُوا فِى عَقِبِ غَيْرِكُمْ تُحْفَظُوا فِى عَقِبِكُمْ .

به بازماندگان ديگران نيكى كنيد، تا حرمت بازماندگان شما را نگاه دارند.

نهج البلاغه /حكمت 264

خدای تعالی می فرماید: (حدیث قدسی)
به عزت و جلال و بزرگواری و جایگاه مرتفع عرشم سوگند، امید هر کس را که به جز به من امیدوار باشد حتماً و حتماً به وسیله ی نومیدی، خواهم برید و لباس مذلت و خواری در نزد مردم را حتماً حتماً به او خواهم پوشانید و او را از نزدیک شدن به بارگاهم حتماً حتماً دور خواهم ساخت!
آیا در سختی ها جز مرا آرزو میکند؟ و حال آنکه سختی ها همه بدست من است و به کسی به جز من امید بسته است؟
و با حلقه ی فکر، درِ خانه ی غیر مرا میزند؟
و حال آنکه کلید در های بسته بدست من است و درِ خانه ی من به روی هر کسی که مرا بخواند باز است و کیست آنکه در مصیبت هایش مرا آرزو کرد و من رشته ی اتصال او را با خودم در آن مصیبت بریدم؟
و کیست آنکه در مقصودی که داشت امید به من بست و من امیدش را قطع کردم؟
نگهداری آرزهای بندگانم را خودم به عهده گرفتم ولی آنها به نگهداری من راضی نشدند و آسمان هایم را از فرشتگانی که از تسبیح خوانی من ملالتی به خود راه نمیدهند پر کردم و به ایشان دستور دادم که درهای میان من و بندگانم را نبندند ولی بندگانم به گفته ی من اعتماد نکردند. آنکس که مصیبتی از مصیبتها، شب هنگام به سراغش میاید مگر نمیداند که به جز من هیچ کس بر برطرف نمودن آن مصیبت مالک نیست؟
آیا بنده ی من مرا چنین می بیند که منی که پیش از سوال کردن و درخواست، عطا میکنم، پس از آنکه درخواست کند و از من سوال کند اجابتش نمیکنم؟؟؟
مگر من بخیلم که بنده ی من مرا به بخل نسبت میدهد؟؟؟؟؟!!!!!
مگر بخشایش و کرم از آن من نیست؟
مگر گذشت و رحمت بدست من نیست؟
مگر من محل آرزوها نیستم؟
پس چه کسی رشته ی آرزوها را به جز من میتواند قطع کند؟
آنان که آرزومندند مگر نمیترسند از اینکه به جز من بر کسی امید میبندند؟؟؟
اگر همه ی اهل آسمانها و زمینم همگی آرزوها داشته باشند و آنگاه من به هر یک از آنان به اندازه ی همه به آنچه همگی آرزو دارند بدهم به قدر ذره ای از ملک من کم نمیشود و چگونه ممکن است کم شود ملکی که من خودم قیم و برپا دارنده ی آن هستم؟
ای بدا به حال آنان که از رحمت من نا امیداند
و ای بدا به حال آنکه معصیت مرا بکند و احترام مرا نگاه ندارد.
کتاب لقالله ، تألیف عارف ربانی آیت الحق، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، ص ۱۱۳

 امام علی علیه السّلام فرمودند:
يَا ابْنَ آدَم، لا تَحْمِلْ هَمَّ يَوْمِكَ الَّذي لَمْ يَأتِكَ عَلي يَوْمِكَ الَّذي أنْتَ فيهِ، فَإنْ يَكُنْ بَقِيَ مِنْ أجَلِكَ، فَإنَّ اللّهَ فيهِ يَرْزُقُكَ ؛

اي فرزند آدم، غُصّه رزق و آذوقه آن روزي كه در پيش داري و هنوز نيامده است نخور، زيرا چنانچه زنده بماني و عمرت باقي باشد خداوند متعال روزي آن روز را هم مي رساند.
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص 52، ح 26

قالَ الاْمامُ علي - عليه السلام - :

لا خَيْرَ فِي الدُّنْيا إلاّ لِرَجُلَيْنِ: رَجَلٌ يَزْدادُ في كُلِّ يَوْم إحْساناً، وَ رَجُلٌ يَتَدارَكُ ذَنْبَهُ بِالتَّوْبَةِ، وَ أنّي لَهُ بِالتَّوْبَةِ، وَالله لَوْسَجَدَ حَتّي يَنْقَطِعَ عُنُقُهُ ما قَبِلَ اللهُ مِنْهُ إلاّ بِوِلايَتِنا أهْلِ الْبَيْتِ.

«وسائل الشيعة، ج 16، ص 76، ح 5»

امام علي - عليه السلام - فرمود:

خير و خوبي در دنيا وجود ندارد مگر براي دو دسته: دسته اوّل آنان كه سعي نمايند در هر روز، نسبت به گذشته كار بهتري انجام دهند. دسته دوّم آنان كه نسبت به خطاها و گناهان گذشته خود پشيمان و سرافكنده گردند و توبه نمايند، و توبه كسي پذيرفته نيست مگر آن كه با اعتقاد بر ولايت ما اهل بيت عصمت و طهارت باشد.