آداب شاگردی در قرآن
قرآن برای تعلیم و تعلم آداب خاصی را بیان میكند. در مسئله تعلیم قرآن به مسئله مهم و اساسی تعهد اشاره میكند و بیان میدارد كه تعلیم كننده باید با متعلم شرط كند كه بر پایه و اساس دانش عمل نماید و متعهد گردد تا از دانش خود به خوبی و درستی بهره گیرد. بر همین پایه است كه دو فرشته الهی در زمان حضرت سلیمان (ع) برای آموزش متعلمان از ایشان میخواهد كه متعهد گردند تا از دانش خویش در راستای اهداف نادرست بهره نگیرند و آن را برای اهداف سازنده و مفید به كار گیرند. (بقره آیه 102)
افزون بر این میتوان به آداب دیگری كه قرآن بدان تأكید كرده است اشاره نمود. از جمله میتوان به آداب زیر اشاره كرد:
1- اجازه
از آداب تعلم آن است كه متعلم و شاگرد از معلم خویش برای یادگیری اجازه بگیرد؛ چنان كه حضرت موسی (ع) در هنگام تعلم دانش لدنی الهی از عالم ربانی اجازه گرفته و میفرماید: «هل اتبعك علی ان تعلمن مما علمت رشد؛ آیا میتوانم برای دستیابی به دانش رشدی كه به تو آموخته شده است از تو پیروی نمایم». (كهف آیه 66) بنابراین نمیتوان بدون اجازه در دروس استادان شركت كرد؛ زیرا برای كسب هر دانشی شرایطی لازم و ضروری است كه استاد و معلم میتواند با آزمون و یا روشهای دیگر آن را به دست آورد.
ادامه مطلب در صفحه بعد
صفحات: 1· 2