از کسانی نباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است و توبه را با آرزوهای دراز به تاخیر می اندازد.

در دنیا مثل زاهدان حرف میزند اما در رفتار و کردار مثل دنیاپرستان عمل میکند.

دیگران را از کارهای بد پرهیز میدهد اما خودش از انجام آنها پروائی ندارد.

به فرمانبرداری امر میکند اما خود فرمان نمی برد.

نیکوکاران را دوست دارد اما رفتارشان را ندارد.گناهکاران را دشمن دارد اما خودش یکی از گناهکاران است.

آقا امیرالمومنین علی(علیه السلام)، حکمت ۱۵۰ نهج البلاغه