اماما! روح تو به آسمان ها پر کشید، با روحی مطمئن به پرواز درآمدی؛

 آن سان که شکوه و عظمت صدایت، مشت بر دهان کفر زد و ایران رازنده نگه داشت.

 اما راه تو، ای روح خدا! در زمین و میان عاشقان تداوم یافت.

 پرچمی که برافراشته ای، اکنون بر دوش علمداری رشید از نسل حسین فاطمه(سلام الله علیها) است.

 ای گوهرِ در خاک نهفته، ای پدر فرزندان شهدا، ای سالار بسیجیان عاشق!

 حسینیه جماران از تو خالی است، اما سینه هر یک از ما حسینیه ای است

 پر از  شیون عزا و لبریز از سوگ غم.

 اکنون گرچه صدای تو خاموش است، دل های ما محشری پر غوغا از کلام عطرآگین توست.

و گوش تاریخ از پیام های سنگین تو سرشار است.