شرح حدیث از مقام معظم رهبری حضرت آیت الله امام خامنه ای (مدظله العالی)
فی الکافی عن النبی (ص) قال فی آخر خطبته : طُوبَى لِمَنْ طَابَ خُلُقُهُ، وَ طَهُرَتْ سَجِيَّتُهُ، وَ صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ، وَ حَسُنَتْ عَلَانِيَتُهُ… ( الشافی ص ۵۶۵ )
خوشا به حال آن کسی که اخلاق او پاکیزه باشد، طیب باشد.سجیّه او، سرشت او و خصوصیات روحی او پاکیزه باشد. باطن او، قلب او صالح باشد. در این دعایی که بین نافله صبح در صحیفه ثانیه سجادیه است، این چند جمله است: « اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی عَملاً كَامِلًا وَ عَزْماً ثَاقِباً وَ لُبّاً رَاجِحاً». « لبّ راجح »، یعنی باطن انسان رجحان داشته باشد بر ظاهرش.

صالح بودن سریره ، معنایش این است که باطن و سریره انسان، اهل صلاح باشد. نه اینکه فقط ظاهرش اهل صلاح باشد (و) باطنش دنیایی از کذب و دروغ و بقیه خصوصیات مذمومه بشر! باطن انسان، باطن صالح و درستی باشد. حفظ و رعایت ظاهر، این ظاهر، هم رفتار ظاهری را شامل می شود و هم آراستگی ظاهر را. این که انسان هر طور باشد، بی خیال شد، مثلا چهره اش، لباسش، کت و شلوارش به هم ریخته و نامنظم باشد، این را اسلام توصیه نمی کند. در روایتی دارد که پیغمبر(ص) در خانه خودشان یک خم آبی داشتند – آن وقت آینه نبود، یا خیلی کم بوده – اذا اراد ان یخرج الی اصحابه نظر الیه، یسوی عمامته و لحیه. وقتی می خواستند نزد اصحابشان بروند، در این خم آب مثل آینه نگاه می کردند. عمامه شان را (و) محاسنشان را مرتب می کردند. امام راحل در قم (در) اتاق خاص ایشان که در آنجا مطالعه می کردند – ما گاهی رفته بودیم – آنجایی که نشسته بودند، بالا سرشان یک آینه بود. ایشان مقید بودند، وقتی از جا بلند می شدند می خواستند بیرون بیایند، در آینه نگاه می کردند(و) خودشان را مرتب می کردند. حسنت علانیته، ظاهر را انسان باید آراسته بکند.

[الشافی ص ۵۶۵ ، جلسه ۲۸۸، مورخ: یکشنبه ۲۴/ ۳ /۸۸]
نشریه اخلاقی- تربیتی موعظه خوبان 110