“سحرخیز باش تا کامروا شوی” این جمله‌ای است که در فرهنگ ما و مانند آن در دیگر جوامع وجود دارد که حاکی از اهمیت آغاز کار و تلاش در عرصه‌های گوناگون از ابتدایی‌ترین ساعات آغاز روز و مخالفت با هرگونه کسلی و تنبلی است. برخی از معصومین(ع) نیز به اهمیت و جایگاه ویژه این مورد در زندگی اشاره کرده‌اند.
رسول خدا(ص) می‌فرمایند:
سحرخیزی مبارک است و همه نعمت‌ها به ویژه، روزی را می‌افزاید.”
همچنین آن حضرت می‌فرمایند:
“صبحگاهان در پی نیازمندی‌هایتان بروید چراکه آسان به دست می‌آیند.”

امیرمؤمنان(ع) می‌فرمایند:
“صبح زود در پی روزی رفتن، روزی را افزون می‌کند”
“کسی که خواستار جاودانگی است که جاودانگی وجود ندارد باید سحرخیز باشد”
“هیچ سحرخیزی در راه خدا برتر از سحرخیزی برای تأمین معاش فرزندان و خانواده نیست”
امام صادق(ع) می‌فرمایند:
“جدیت و تلاش کنید، هرگاه نماز صبح گزاردید و بازگشتید صبحگاهان در پی روزی روید و کسب حلال کنید چراکه خدای عزّ و جل روزیتان دهد و یاریتان رساند”
سپس فرمودند:
“امام سجاد(ع) هنگام صبح در پی روزی بیرون می‌رفت”
پرسیدند:
ای فرزند رسول خدا کجا می‌روی؟
فرمود:
“برای پذیرش صدقه برای خانوده‌ام.”
پرسیدند:
آیا برای خانواده‌ات صدقه می‌پذیری؟
فرمود:
“هر که کسب حلال کند صدقه عایله خود را از خدا می‌پذیرد و به آنان می‌رساند.”
منبع:
کتاب: مفاتیح‌الحیات، مولف: آیت الله جوادی آملی، ناشر: نشر اسراء، نوبت چاپ: سوم بهار 1391