به اسیر کُن مدارا!
?پس از اینکه حضرت چشم های خویش را باز کرد و با صدایی ضعیف از روی رأفت و رحمت با قاتل خویش سخن گفت، رو به امام حسن عليه السّلام كرد و فرمود:
?اى پسر! با اسير خود مدارا كن، و به او احسان بنما و طریقِ شفقت و رحمت پيش دار، آيا چشم هاى او را نمی‌بینی كه از ترس چگونه گردش می‌کند و دلش چگونه ترسان و لرزان و مضطرب است؟!
?امام حسن عليه السّلام عرض كرد: اين ملعون اقدام به قتل شما کرده است و دل ما را به درد آورده است؛ امر می‌کنی كه با او مدارا كنيم؟!
?فرمود: اى فرزند! ما اهل بيت رحمت و مغفرتيم و به کسی که در حق ما گناه کند و ظلمی روا دارد جز کَرَم و عفو و رحمت و شَفَقَت نمی‌افزائیم. شَفَقَت و رحمت از اخلاق ما است نه از اخلاق او!
به حقّی که بر عهدۂ تو دارم قَسَمت می‌دهم که از آنچه خود می‌خوری به او بخوران، و او را از آنچه خود می‌آشامى بیاشام، بر پای او زنجیر مَزن و دست های او را مبَند؛ و اگر من از دنيا رفتم او را قصاص كن …
? و اگر زنده ماندم، خود داناترم كه با او چگونه برخورد کنم.
و من برای عفو کردن سزاوارترم؛ زیرا ما اهل بيتى می‌باشيم كه با کسی که در حق ما گناه می‌کند، جز عفو و كَرَم نمی‌افزائیم.
?. #بحارالأنوار ج42، ص 287
#امیرالمؤمنین علیه السلام #رحمت #گذشت #ایثار #عفو #اخلاق
