حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
از واضحات است که خواندن قرآن در هر روز و ادعیه‌ی مناسبه‌ی اوقات و امکنه(مکان‌ها)، در تعقیبات و غیر آن‌ها؛ و کثرت تردّد در مساجد مشاهد مشرّفه و زیارت علما و صلحا و هم‌نشینی با آنها از مرضیّات(موجب رضایت) خدا و رسول صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله است و باید روزبه‌روز مراقب زیادتی بصیرت و انس به عبادت و تلاوت و زیارت باشید.
و برعکس، کثرت مجالست (هم‌نشینی زیاد) با اهل غفلت، مزید (سبب افزایش) قساوت و تاریکی قلب و استیحاش (رمیدن و انس نگرفتن) از عبادت و زیارات است.

از این جهت است که، احوال حسنۀ حاصلۀ از (حالات خوبی که نتیجه) عبادات و زیارات و تلاوت‌ها، به سبب مجالست (هم‌نشینی) با ضعفای در ایمان، به سوء حال (حال بد) و نقصان مبدّل می‌شوند. پس مجالست با ضعیف‌الایمان در غیر اضطرار و برای غیر هدایت آن‌ها سبب می‌شود که ملکات حسنه‌ی خود را از دست بدهد بلکه اخلاق فاسده‌ی(ناپسند) آنها را یاد بگیرد :
« جَالِسُوا مَنْ يُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ رُؤْيَتُهُ وَ يَزِيدُ فِي عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ وَ يُرَغِّبُكُمْ فِي الْآخِرَةِ عَمَلُهُ؛ با کسانی نشست و برخاست کنید که برخورد و دیدن آنان شما را به یاد خدا آورد و گفتارشان موجب افزونی دانش شما و اعمال آنان موجب رغبت و تمایل شما به آخرت گردد . (برگرفته از فرمایش امام صادق علیه‌السلام. اصول کافی، ج۱، ص ۳۹)».

منبع : برگی از دفتر آفتاب، ص٢٠١ و ٢٠٢.