عبرت ماجراي امام حسین(ع) این است که انسان فکر کند در تاریخ و جامعهي اسلامی؛ … چه حادثه اي اتّفاق افتاده و چه میکروبی وارد کالبد این جامعه شده است که بعد از گذشت نیم قرن از وفات پیامبر(ص) و بیست سال از شهادت امیرالمؤمنین(ع)، در همین جامعه و بین همین مردم، کسی مثل حسین بن علی(ع) را با آن وضع به شهادت میرسانند؟!

چه اتّفاقی افتاد و چطور چنین واقعه اي ممکن است رخ دهد؟ آن هم نه یک پسر بینام و نشان؛ بل کودکی که پیامبر اکرم(ص) او را در آغوش خود میگرفت، با او روي منبر میرفت و براي مردم صحبت میکرد. او پسري بود که پیامبر(ص) دربارهاش فرمود:

« حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْن » رابطه ي بین این پدر و پسر، اینگونه مستحکم بوده است. آن پسري که در زمان حکومت امیرالمؤمنین(ع)، یکی از ارکان حکومت در جنگ و صلح بود و در سیاست مثل خورشیدي میدرخشید.

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2