چه خوبست که بهشت زیر پای مادران است، مادری که فرزندش را با جان و دل پرورد تا روزی عصای دستش باشد اما با تاسی به حضرت زهرا^{(سلام الله علیها)} که حسین^{(علیه السلام)}اش را فدای اسلام کرد، او نیز فرزندش را راهی میدان نبرد حق علیه باطل نمود، مادری که تا دیروز فرزند رشیدش را در آغوش می فشرد و قربان و صدقه اش می رفت، امروز با قدم های استوار گام بر می دارد و به سوی مزار فرزندش می شتابد تا سنگ قبر سرد را در آغوش بگیرد و با دلی سوزان اما پر از صبوری با فرزندش درد و دل کند.

آری مادری که فرزندش را هدیه کرد تا ما هر شب با آرامش سر بر بالین بگذاریم، اما مادر شهید با دلتنگی نوازش صورت فرزند شهیدش به خواب می رود و در گوشه ای دیگر از شهر و کشورمان همسر شهیدی را می بینم که هر صبح با عشق و صبوری عکس قاب شده ی همسر شهیدش را نوازش می کند و با لبخندی بر لب مرور می کند همه ی عهد و پیمانی که با همسرش بسته بود، اینکه صبور باشد همچو زینب^{(سلام الله علیها)} و فرزندان را دوستدار علی^{(علیه السلام)} و فاطمه ^{(سلام الله علیها)} تربیت کند.

پس بهشت گوارای وجودتان

ما نیز بر دستان پر مهر مادران و همسران شهدا بوسه می زنیم و با آنها عهد میبندیم که با حجابمان همیشه در سنگر ولایت بمانیم و قدردان قطره قطره خون شهدا باشیم. ان شاالله

رقیه حاتمی- فارغ التحصیل مدرسه علمیه امام خمینی ^(ره)