آیه 22 سوره توبه به این سه تکلیف اشاره دارد:

وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةً فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ

و شايسته نيست مؤمنان همگى [براى جهاد] كوچ كنند پس چرا از هر فرقه‏اى از آنان دسته‏اى كوچ نمى‏كنند تا [دسته‏اى بمانند و] در دين آگاهى پيدا كنند و قوم خود را وقتى به سوى آنان بازگشتند بيم دهند باشد كه آنان [از كيفر الهى] بترسند.

در این آیه که پس از آیات جهاد نازل شده، گروه معینی از مومنان از حکم وجوب جهاد و حرکت به سوی جبهه جنگ استثنا شده اند تا این سه هدف را پی گیرند.

1.فهم دین و دریافت پیام وحی از منابع دینی(لیتفقهوا)

2.بازگشت به میان مردم، انذار و هشدار آنها و ابلاغ پیام دین(لینذروا)

3.تلاش برای تحقق آرمان دینی(هدفمند بودن تبلیغ و امید اثرگذاری ان اشاره به این وظیفه دارد؛ لعلهم یحذرون)