خدا کند که قدرِ قدر، در لابهلای آمد و شد روزمره ماه خدا گم نشود، که این شب تقدیر، یگانه است و بیتکرار، حیف و صد حیف اگر ثانیههای طلایی این شام زرّین، در چین و چروک عافیتطلبی، به خواب غفلت بگذرد! شاید این «قدر» آخرین من و تو باشد و کاغذ سرنوشتمان تا «قدر» سالی دیگر کفاف نکند.