الامام الصَّادِق علیه السلام:
الصَّدَاقَةُ مَحْدُودَةٌ…
أَوَّلُهَا أَنْ تَكُونَ سَرِيرَتُهُ وَ عَلَانِيَتُهُ لَكَ وَاحِدَةً وَ الثَّانِيَةُ أَنْ يَرَى زَيْنَكَ زَيْنَهُ وَ شَيْنَكَ شَيْنَهُ وَ الثَّالِثَةُ لَا يُغَيِّرُهُ عَنْكَ مَالٌ وَ لَا وَلَايَةٌ وَ الرَّابِعَةُ أَنْ لَا يَمْنَعَكَ شَيْئاً مِمَّا تَصِلُ إِلَيْهِ مَقْدُرَتُهُ وَ الْخَامِسَةُ لَا يُسْلِمُكَ عِنْدَ النَّكَبَاتِ

امام صادق علیه السلام: دوستی و رفاقت حد و حدودی دارد…
-آنكه ظاهر و باطنش نسبت به تو يكى باشد.
-خوبى تو را خوبى خود داند و زشتى تو را زشتى خود.
-دارائى و مقام ، او را نسبت به تو دگرگون نكند.
-(هنگام نیاز توبه او) هر چه در توانش است از تو دريغ نکند.
-تو را در بينوائى و گرفتارى وانگذارد.

امالی صدوق/ص669