از شخصی به نام معاذ بن کثیر که فروشنده لباس بود، نقل شده است: «به امام صادق علیه السلام گفتم: چون پولی کافی به دست آورده ام، قصد کرده ام بازار را ترک کنم.» حضرت فرمود: «در این صورت، از اعتبار می افتی و اندیشه ات زایل می شود و کاری به تو سپرده نمی شود».الحیاة، ج5، ص554.

نکته قابل توجه در سخنان امام صادق علیه السلام، برخوردار بودن از اندیشه و دانش تجارت و آشنا بودن با آداب و ظرافت های تجارت است؛ زیرا در غیر این صورت، تجارت، نه تنها مایه شکوفایی اقتصادی نمی شود، بلکه به زیان های فراوان نیز می انجامد. در حقیقت، تجارت، ویژه انسان های ماهر، کارشناس و متخصص است؛ کسانی که قراردادها و قانون های تجاری را بشناسند، از وضع بازارها و قیمت ها و قدرت چانه زنی آگاه باشند و به آگاهی های لازم در این زمینه مجهز شوند و بتوانند خردمندانه بیندیشند و از پیش بینی ها غافل نمانند و عاقبت اندیشانه تصمیم گیری کنند. در مقابل، افرادی که عقل اقتصادی مطلوبی ندارند، بایسته ها را نمی دانند و از روش درست و سازنده به کارگیری سرمایه ها آگاهی ندارند، صلاحیت لازم را برای تجارت ندارند.  فقر و توسعه، ج3، صص 73 و 74 (مقاله از: سید هادی حسینی).