امام صادق عليه السلام فرمود:

در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى ‏ترسد چرا به چهار چيز پناه نمى‏ برد:تعجب مى‏ كنم از كسى كه از دشمن مى‏ ترسد چرا به ذكر: «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ» زيرا من شنيدم كه خداى بلند مرتبه مى‏ فرمايد: «آنان با نعمت و بخشش الهى بازگشتند در حالى كه هيچ بدى به آنان نرسيد».

تعجب مى‏ كنم از كسى كه گرفتار است چگونه به این ذكرپناه نمی برد: «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ» ، زيرا من شنيدم كه خداى بلند مرتبه پس از اين ذكر مى‏ فرمايد: «ما او را اجابت كرديم، و او را از اندوه رهانيديم، و مؤمنان را نيز مى‏ رهانيم.

و تعجب مى ‏كنم از كسى كه حيله به او زده شده است چگونه به اين دعا پناه‏ نمى‏ برد: «وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ»، زيرا من شنيدم كه خداوند در باره گوينده اين ذكر مى‏ فرمايد: «خداوند او را از نيرنگهاى زشت آنان حفظ نمود».

و در تعجبم از كسى كه دنيا و زينت‏هاى آن را مى‏ خواهد چگونه به اين ذكر پناه نمى‏ برد: «ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» ، زيرا من شنيدم خداوند بلند مرتبه در باره گوينده آن مى‏ فرمايد: «اگر معتقد هستى كه من كمتر از تو مال و فرزند دارم پس اميدوارم پروردگارم بهتر از ثروت تو به من دهد». و امید بوجود آورنده است.

امالی شیخ صدوق مجلس دوم حدیث 2