می‏گویند: «پایان شب سیه سپید است» و ازاین‏ رو، خورشید تو دوبار، متولد شد؛ یکی در خانه فاطمه(س) و دیگربار بر نیزه‏ های شبزدگان.
روزی که عطر تو در ایوان ملائک پیچید، ملائک، تبریک‏ گویِ پروردگارِ تو بودند، تا ذرات جهان، به سجود درآمدند و تو را ذکر گفتند؛ «یاحسین».
خداوند، تو را آفرید تا از رعدِ گریه‏ های شبانه علی(ع)، بارانِ رحمت خود را بر زمین ببارد و به ازای هر قطره اشک علی(ع)، دریایی به نام حسین(ع) را هدیه کند.