دلنوشته رمضان
20 اردیبهشت 1398
بسم الله الرحمن الرحیم
نسیم بهشت در هوای بهاری شروع به وزیدن کرده هوم چه هوایی! بهشت در بهشت!
چه زیباییست بهار رمضان! انگار خدا دلش برایمان تنگ شده، می خواهد با تمام گناهانمان ما را در آغوش رحمت خود بگیرد و به هر بهانه ای رستگارمان کند.
می خواهم اعتراف کنم…
حواسم نبود بی هوا گناه کردم، بی اراده رنجانم و بی آنکه بخواهم از چشمت افتادم، اما من بیچاره تر از آنم که رهایم کنی و مرا با گناهان محشور گردانی.
خدایا!
خسته ام، تنهایم و در درد عمیقی فرو رفته ام که تنها نجات بخشم تویی. تمام دنیا و هست نیستش مال مردم دنیا مرا در نزد نگاهت جایم ده من فقط تو را و نگاه مهربانت را می خواهم طوری که وقتی نگاهم می کنی با لبخند به فرشتگانت مباهات کنی و بگویی این است بنده من.