بنام مادر.
بونت حس وحالیست که با نفس کشیدن در آن هوا می فهمم زنده ام.
از چند وقت پیش که گفته اند شاید بعد از مدتی دیگر نباشی تا فدای نفس هایت شوم مثل کابوس گذشته…
مادرم ،هر روز به شوق نگاه دوباره ات عزم تماشایت می کنم و درآرزوی ماندنت تمام داراریی دلم را نذرت می کنم .
به امید دوباره خوب شدن احوالت تمام قد ایستاده ایم،می دانم هر چقدر بی تابی کنیم از درد هایت کمتریم.
مادر تنهایی بعد از تو درد دارد،خییییییلی این را از خیال نبودنت فهمیده ام اما تو فقط بمان ،در کنار لحظه هایمان تا حس کنیم زنده ایم…
روزت مبارک بانوی رویاهای من.

مهدیه منتظر المهدی