در دنيا هم، رزق بهشتی وجود دارد. اصلا مؤمنين در دنيا هم رزق بهشتی می‌خورند. آيا وقتی كه از روی محبّت می‌خوری بهشتی نيست؟ اگر از روی محبّت بخوری و از روی محبّت بخورانی اين غذا بهشتی است. سلام از روی محبّت و سخن گفتن از روی محبّت بهشتی است. غذاهای روحی و جسمی كه از روی محبّت می‌خوريد همه بهشتی است. اميدوارم تمام اينها را راحت بفهميم و درك كنيم.
خدا ما را زنده زنده نزديك برده است. می‌برد اما با محبّت، ولی متوجه نيستيم. آدم با محبّت جان می‌دهد و متوجه نيست. خدا می‌داند اگر يكی از آنهايی كه خداوند در خزانه‌اش دارد بيايد اينجا و با ما صحبت كند، همه را می‌برد و به قصرهای بهشت می‌نشاند و هيچ ملتفت هم نمی‌شويم؛ نه حساب، نه كتاب، نه جهنّم و نه قيامت صغرا. آنجا خدا را می‌بينيم، پيامبر(صلی الله علیه و آله) و امام(علیه السلام) را می‌بينيم. اگر نصيب شود، اين‌قدر برای آنها سهل و آسان است. با ما صحبت می‌كند، ما هم كم‌كم دل می‌دهيم، همين‌طور كه داريم گوش می‌دهيم ما را همراه كلامش می‌برد؛ می‌برد آنجا كه خودش نشسته است..
#طوبای_محبّت (مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی)
کتاب یک - مجلس هشتم - صفحه ٩١