رضای خدا در رضایت پدر و مادر
وَقَضَى رَبُّکَ أَلا تَعْبُدُوا إِلا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کِلاهُمَا فَلا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلا کَرِیمًا (اسراء٢٣)وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرًا (اسراء٢۴)
خداوند متعال در آیات ٢٣و٢۴ سوره ی اسرا در خصوص نحوه ی رفتار و بر خورد با پدر و مادر چنین میفرماید:
- وخداوند چنین حکم فرمود که نباید جز او هیچ معبودی را پرستش کنید و در حق پدر و مادر نیکوئی نمائید و اگر یکی یا هر دوی آنها پیر و سالخورده گردند که باعث زحمت و رنج شما باشند پس هرگز نباید حتی کلمه ی اف را هم بر زبان رانید و باید از روی ادب و احترام با ایشان سخن گویید.
- و همواره پر و بال فروتنی را با ایشان گسترده دار و بگو پروردگارا همانطور که پدر و مادر مرا در کودکی به مهربانی پروراندند تو نیز در حق آنها مهربان باش.