امام حسن مجتبى عليه السلام :

(( اَلنّاسُ اَرْبَعَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ لَهُ خُلقٌ وَ لا خَلاقَ لَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُخَلاقٌ وَ لا خُلقَ لَهُ، قَدْ ذَهَبَ الرّابِـعُ وَ هُوَ الَّذى لا خَلاقَ وَ لا خُلقَ لَهُ وَ ذلِكَ شَرُّ النّاسِوَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ خُلقٌ وَ خَلاقٌ فَذلِكَ خَيْرُ النّاسِ)

امام حسن مجتبى عليه السلام :

مردم چهار دسته اند:
۱-دسته اى از آنها اخلاق دارند، امّا بهره اى (از دنيا) ندارند
۲-.دسته اى بهره مندند، اما اخلاق ندارند.
۳- دسته اى نه بهره اى (از دنيا) و نه اخلاق دارند كه اينها بدترين مردم اند.
۳-و دسته اى كه هم اخلاق دارند و هم (از دنيا) بهره مندند كه اينان، بهترين مردم اند.

بحارالأنوار، ج 70، ص 10، ح 8»

پيامبر صلي الله عليه و آله:

(( لَيْسَ مِنْ نَفْسٍ بَرَّةٍ وَ لا فاجِرَةٍ اِلاّ وَ تَلومُ نَفْسَها يَوْمَ الْقيامَةِ، اِنْ عَمِلَتْ خَيْرا: كَيْفَ لَمْ اَزِدْ، و اِنْ عَمِلَتْ شَرّا، قالَتْ: لَيْتَنى! كُنْتُ قَصَّرْتُ))

پيامبر صلي الله عليه و آله:

هيچ نيكوكار و بدكارى نيست، مگر اين كه در روز قيامت، خودش را سرزنش مى كند. اگر خيرى انجام داده باشد، مى گويد: چرا به آن نيفزودم و اگر شرّى مرتكب شده باشد، مى گويد: اى كاش! مرتكب نمى شدم.

«بحار الأنوار، ج 7، ص 29.»

عَنِ ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّی حَدَّثْتُکُمْ فِی فَضْلِ زِیَارَتِهِ لَتَرَکْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَ مَا حَجَّ أَحَدٌ وَیْحَکَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اتَّخَذَ کَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یَتَّخِذَ مَکَّةَ حَرَماً قَالَ ابْنُ أَبِی یَعْفُورٍ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَى النَّاسِ حِجَّ الْبَیْتِ وَ لَمْ یَذْکُرْ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ وَ إِنْ کَانَ کَذَلِکَ فَإِنَّ هَذَا شَیْ‏ءٌ جَعَلَهُ اللَّهُ هَکَذَا أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع إِنَّ بَاطِنَ الْقَدَمِ أَحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ظَاهِرِ الْقَدَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ فَرَضَ هَذَا عَلَى الْعِبَادِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْإِحْرَامَ لَوْ کَانَ فِی الْحَرَمِ کَانَ أَفْضَلَ لِأَجْلِ الْحَرَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ صَنَعَ ذَلِکَ فِی غَیْرِ الْحَرَمِ

از امام صادق علیه السلام روایت شده: بخدا قسم، اگر درفضیلت زیارت امام حسین علیه السلام با شما سخن می‌گفتم، قطعا، حج را بطور کلی رها می کردید، و هیچکدام از شما حج نمی رفت، مگر نمی دانی که خداوند سبحان قبل از اینکه مکه را حرم خود بگیرد، کربلا را حرم امن و مبارک خود گرفت، ابن ابی یعفور عرضه داشت؛ خداوند حج بیت الله را بر مردم واجب نمود در حالیکه ذکری از زیارت امام حسین علیه السلام نیاورد، حضرت فرمودند: اگر چه این گونه است، چرا که این چیزی است که خداوند آن را چنین قرار داده است، آیا نشنیده ای کلام امیرالمومنین علیه السلام را که: همانا کف پا( باطن قدم) سزاوارتر به مسح کشیدن نسبت به روی پا می باشد، لیکن خداوند مسح ظاهر پا را بر بندگان واجب نموده است، آیا نمی دانی که احرام بستن اگر در حرم بود، بهتر می بود، لیکن خداوند احرام بستن را در غیر حرم مفروض نمود.(وسائل الشیعه/ج14/ص514)

1-خیرخواهی خداوند

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ بُغْضَ زِیَارَتِهِ

امام صادق علیه السلام فرمودند: هرکسی که خداوند خیرش را بخواهد، حب امام حسین علیه السلام و حب زیارتش را در قلب او می‌اندازد و هر که را خداوند بدیش را بخواهد، بغض نسبت به امام حسین علیه السلام و بغض زیارت آن حضرت را در قلب او می اندازد.(وسائل الشیعه/ج14/ص496)

ادامه »

حضرت صادق(ع):
هر کس کار بدی بکند تا هفت ساعت از روز مهلت دارد پس اگر در این مدت سه مرتبه بگوید :

« استغفرو اللهَ الَّذی لا اِله الّا هُوَ الحَیُّ القَیوم ذُوالجَلالِ وَالاِکرامِ و اَتوبُ اِلَیه » خدا گناهانش را بیامرزد.

اصول کافی جلد 4 صفحه 171

عطیه عوفی نقل می کند با جابر بن عبدالله انصاری که نابینا شده بود، به قصد زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) خارج شدیم.

چون به کربلا رسیدیم، روز بیستم ماه صفر بود.
جابر نزدیک فرات رفت، غسل کرد و خود را معطر کرد و به سمت قبر امام حسین (علیه السلام) روانه شد و قدمی برنمی داشت مگر با ذکر خدا.

چون به کنار قبر رسیدیم، جابر به من گفت دست من را روی قبر امام حسین (علیه السلام) بگذار.

همین که دستش به قبر رسید گفت الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر و بیهوش شد و روی قبر افتاد.

من آب به صورتش پاشیدم تا به هوش آمد و گفت یا حسین، یا حسین، یا حسین.

سپس گفت آیا دوست، جواب دوستش را نمی دهد؟

ادامه »

دقت کنید که پدر و مادرتان را راضی نگهدارید. اگر از دنیا رفته‌اند، سحرها هنگام نماز شب برایشان دعا کنید.

اگر وضع مالی‌تان خوب است برایشان گوسفند بکشید و خیرات بدهید. هر چیزی که پدر و مادرتان در زمان حیات دوست داشتند برایشان خیرات بدهید که به آنها می‌رسد.

فاتحه‌ای که شما برای پدر و مادرتان می‌خوانید و حمد و سوره‌ای که برایشان می خوانید به آنها می‌رسد.

یکی از خویشان ما می‌گفت: «من سر قبر پدرم در امامزاده عبدالله در حال خواندن فاتحه بودم که یک عده هندی از مقابلم گذشتند. من حواسم پرت شد و مشغول تماشای آنها شدم و حمد و سوره‌ام را بدون حضور قلب خواندم. همان شب پدرم را در خواب دیدم که به من می‌گفت: «این چه حمد و سوره‌ای بود که برای من خواندی؟!»

منبع: کتاب بدیع_الحکمة حکمت ۲۵ از مواعظ آیت الله مجتهدی تهرانی(ره)

چرا وقت سلام دادن به امام زمان(عج) دستمان روی سرمان میگذاریم؟

این کار معنی خاصی دارد یا توسط ائمه توصیه شده؟!

پاسخ:
مرحوم شیخ عباس قمی در منتهی الامال می‏نویسد:
روایت شده که دعبل خزاعی وقتی که قصیده تائیّه خود را برای حضرت امام رضا (ع) سرود چون به این شعر رسید:

خروج امام لا محاله خارج یقوم علی اسم اللَّه بالبرکات

امام رضا (علیه السلام) چون نام قائم را شنید، برخاست و سر خود را به سوی زمین خم کرد، پس از آن کف دست راست خود را بر سر گذاشت و فرمود:«اللهم عجل فرجه و مخرجه و انصرنا به نصراً عزیزاً».

ادامه »

خیلی جالبه شب عاشورا
امام حسین به یارانش فرمود: هر کس از شما حق الناسی به گردن دارد برود….
او به جهانیان فهماند که حتی
کشته شدن در کربلا هم
از بین برنده حق الناس نیست..
در عجبم از کسانی که
هزاران گناه میکنند و معتقدند
یک قطره اشک بر حسین
ضامن بهشت انهاست…

شهید دکتر چمران

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در حدیثی می فرمایند :
شستن صورت و دست ها و مسح سر و پاها در وضو، رازی دارد.

شستن صورت در وضو، یعنی خدایا! هر گناهی که با این صورت انجام دادم، آن را شست وشو می کنم تا با صورت پاک به جانب تو بایستم و عبادت کنم و با پیشانی پاک سر بر خاک بگذارم.

شستن دست ها در وضو، یعنی خدایا! از گناه دست شستم و به واسطه گناهانی که با دستم مرتکب شده ام، دستم را تطهیر می کنم.

مسح سر در وضو، یعنی خدایا! از هر خیال باطل و هوس خام که در سر پرورانده ام، سرم را تطهیر می کنم و آن خیال های باطل را از سر به دور می اندازم.

مسح پا، یعنی خدایا! من از رفتن به مکان زشت پا می کشم و این پا را از هر گناهی که با آن انجام داده ام، تطهیر می کنم.

« من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 302»

آيا در دوران غيبت، ما وظيفه ايم هم داريم؟
آيا وجود نازنين امام زمانمان از ما هم انتظار دارند؟
برخي از افراد در دوران غيبت تشرفاتي به محضر حضرت مهدي داشته اند و در اين ديدارها ، اماممان نكاتي را بيان فرموده اند كه برخي از وظايف ما را مشخص مي كند؛ كه يكي از آنها حلال خوري است
داستانك:
در دامغان در میان سادات محترم شاه چراغی، یک نفر عارف وارسته به نام سید طاهر شاه چراغی بود، که هم واعظ و هم شاعر بوده و به عشق و شیدایی نسبت به امام عصر(عجل الله فرجه) شهرت داشت.
او چهل بار امام زمان (عجل الله فرجه) را در عالم خواب زیارت کرده بود، و این مطلب را در اشعار زیبای خود بیان نموده بود.ولی یک وقتی رابطه او با

ادامه »

نامه ي حضرت امام به فرزندشان:
بسم اللَّه الرحمن الرحيم‏
نامه‏اى است از پدرى پير فرسوده، كه عمر خود را به مشتى الفاظ و مفاهيم به پايان رسانده، و زندگى خويش را در لاك خويشتن تباه نموده، و اكنون نفس‏هاى آخرين را با تأسف از گذشته خود مى ‏كشد، به فرزند جوانى كه فرصت دارد تا چون عباد اللَّه صالحين در فكر رهانيدن خود از تعلق به دنيا كه دام ابليس پليد است، باشد…
پسرم! سوره مباركه حشر را مطالعه كن كه گنجينه ‏هايى از معارف و تربيت در آن است و ارزش دارد كه انسان يك عمر در آنها تفكر كند و از آنها به مدد الهى توشه‏ها بردارد، خصوصاً آيات اواخر آن از آنجا كه فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ تا آخر سوره…
صحيفه امام، جلد ‏18، صفحه 510
از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نقل شده كه فرمودند:
هر كس سوره حشر را تلاوت كند، هيچ آفريده‏اى نمى‏ماند، از دوزخ گرفته تا عرش و كرسى و حجابها و آسمانهاى هفتگانه و زمينهاى هفت طبقه و هوا و باد و پرندگان و درختان و كوهها و آفتاب و ماه و فرشتگان مگر اينكه براى او طلب آمرزش كنند؛ و اگر در همان روز و يا شبى كه اين سوره را تلاوت كرده است بميرد، شهيد از دنيا رفته است
ثواب الاعمال و عقاب الاعمال -ترجمه انصارى، صفحه : 229

هرمکتبی اگر چاشنی از عاطفه نداشته باشد وصرف مکتب و فلسفه و فکر باشد،آنقدرها در روحها نفوذ ندارد وشانس بقاندارد ولی اگر یک مکتب چاشنی از عاطفه داشته باشد ،این عاطفه به آن حرارت می دهد. بدون شک مکتب امام حسین علیه السلام منطق و فلسفه دارد درس است وباید آموخت اما اگر ما دائما این مکتب را صرفا به صورت یک مکتب فکری بازگو کنیم حرارت وجوشش گرفته می شود و اساسا کهنه می گردد.
این نظر بسیار بزرگ و عمیقی بوده است ،یک دور اندیشی فوق العاده عجیبی بوده است که گفته اند این چاشنی را از دست ندهید،چاشنی عاطفه،ذکر مصیبت حسین بن علی (علیه السلام)یا ائمه دیگر است این چاشنی عاطفه را ما حفظ و نگهداری کنیم.
مجموعه آثار استاد مطهری .جلد16.صفحه57

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:

اعظم الناس هما المؤمن یهتم بأمر دنیاه و أمرآخرته

با همت ترین مردم مؤمنی است که هم به کار دنیایش و هم به کار آخرتش اهتمام دارد.

کنزالعمال-ح702

امام علی (ع) :

چقدر برای هر انسانی سزاوار است که در ساعات شبانه روز ساعتی را به کناری رود که در آن مشغول کننده ای او را سرگرم نکند و از خودش حساب بکشد و ببیند آنچه در آنروز انجام داده به سود آخرتش بود یا زیانش.
منبع:غررالحکم،ص825»