صدقه و بخشش سبب فضیلت و ارزش بیشتر اعمال انسان می‌شود، چرا که انسان را در زندگی به یاد ضعفا و فقرا و بینوایان می‌اندازد.
یکی از آموزه‌های دستوری قرآن، صدقه است. در بسیاری از روایات، بخشش، سخاوتمندی و صدقه دادن با دو اثر جذب منفعت و دفع بلا مورد تاکید قرار گرفته است. از این رو صدقه دادن در هر روز به ویژه برای دفع بلا و رفع گرفتاری‌ها به عنوان مستحب معرفی شده و از مومنان خواسته شده تا با صدقه دادن خود را بیمه کنند.
پیامبر خدا (ص) در حدیثی درباره ارزش این عمل فرمودند: “سرزمین قیامت تماما آتش است، مگر سایه مؤمن؛ زیرا که صدقه او بر سرش سایه می‏‌افکند 1″.
امام صادق (ع) نیز در حدیثی این چنین می‌فرمایند: “بخشنده، بخشنده نباشد مگر آن گاه که سه خصلت داشته باشد: در توانگری و تنگدستی مال خویش را ببخشد، آن را به کسی که مستحقّ است ببخشد و تشکّری که در برابر خوبی خود به کسی دریافت می‏‌کند بیشتر و ارزشمندتر از آن چیزی بداند که به او داده‏ است2″.
همچنین امام علی (ع) اسوه و الگوی سخاوتمندان در این باره فرمودند: “صدقه، سپری است در برابر آتش (جهنّم) 3″.

منابع روایات:
1- الکافی: 4 / 3 / 6 منتخب میزان‌الحکمة: 568
2- بحارالأنوار: 78 / 231 / 27 منتخب میزان‌الحکمة: 122
3- وسائل الشیعه: 6 / 258 / 17 منتخب میزان‌الحکمة: 318

“سحرخیز باش تا کامروا شوی” این جمله‌ای است که در فرهنگ ما و مانند آن در دیگر جوامع وجود دارد که حاکی از اهمیت آغاز کار و تلاش در عرصه‌های گوناگون از ابتدایی‌ترین ساعات آغاز روز و مخالفت با هرگونه کسلی و تنبلی است. برخی از معصومین(ع) نیز به اهمیت و جایگاه ویژه این مورد در زندگی اشاره کرده‌اند.
رسول خدا(ص) می‌فرمایند:
سحرخیزی مبارک است و همه نعمت‌ها به ویژه، روزی را می‌افزاید.”
همچنین آن حضرت می‌فرمایند:
“صبحگاهان در پی نیازمندی‌هایتان بروید چراکه آسان به دست می‌آیند.”

ادامه »

امام سجاد(ع) بطور مستقیم در صحنهٴ نبرد و درگیری روز عاشورا حضور نداشتند؛ چون قضا و قدر الهی این بود که او شهید نشود و پدر هشت امام بعد از خود باشد، تا خط امامت و هدایت جامعه ادامه یابد.

امّا روح حماسی آن حضرت او را آرام نمی گذاشت، از این رو هر جا مصلحت اقتضا می‌کرد و زمینه‌ای پیش می‌آمد به افشاگری و استیضاح هیئت حاکمه و دربار ستمکار اموی می‌پرداخت.

بخشی از نوشتار آیت‌الله جوادی آملی  به مناسبت سالروز شهادت امام سجاد(ع)

با آن که آن حضرت(علیه السلام) فاصله کربلا تا شام را با سکوت گذراند و فقط به یاد حق مترنّم بود و با کسی جز اهل بیت(علیهم السلام) حرف نمی زد، و با آن که او را درکوفه زندانی کرده بودند [1] و با آهن گران و سخت، دست و پای مبارک او را بسته و بر شتر برهنه سوارش کرده بودند و از رگهای بدن او خون جاری بود،هنگامی که شروع به سخن کرد فرمود: ای امّت نابکار، باران بر محلّ و زمین شما نبارد، ای امتی که حرمت جدّ ما را درباره ما نگه نداشتید. اگر در روز قیامت در مقابل جدّ ما قرار گیرید، چه خواهید گفت؟ ما را سوار بر شترهای برهنه، در شهرها می گردانید،گویا ما نبودیم که پایه های دین را در میان شما محکم نمودیم. یا أمة السوء لا سقیأ لربعکم یا أمة لم تراع جدّنا فینا [2]

ادامه »

زيارت عاشورا در كلام شيغ رجبعلي خياط

يكي از نكاتي كه جناب شيخ در توسل به اهل بيت (ع)بران تاكيد داشت

خواندن زيارت عاشورا بود و در اين باره مي فرمود:

درعالم معنا به من توصيه كرده اند كه زيارت عاشورا را بخوان و توصيه ميكرد: تا زنده ايد زيارت عاشورا را از دست ندهيد

يكي از شاگردان شيخ كه ميخواست به اين توصيه او عمل كند 40سال بر خواندن زيارت عاشورا مداومت كرد

منبع:كيمياي محبت/تاليف:محمدي ري شهري/ص 220

روز چهارم
در روز چهارم محرم، عبیداللّه‏ بن زیاد مردم كوفه را در مسجد جمع كرد و سخنرانی نمود و ضمن آن مردم را برای شركت در جنگ با امام حسین علیه السلام تشویق و ترغیب نمود.
به دنبال آن 13 هزار نفر در قالب 4 گروه كه عبارت بودند از:
1. شمر بن ذی الجوشن با چهار هزار نفر؛
2. یزید بن ركاب كلبی با دو هزار نفر؛
3. حصین بن نمیر با چهار هزار نفر؛
4. مضایر بن رهینه مازنی با سه هزار نفر؛
به سپاه عمر بن سعد پیوستند.9 بهم پیوستن نیروهای فوق از این روز تا روز عاشورا بوده است.

9. بحارالانوار، ج44، ص386.

روز سوم
1. “عمر بن سعد” یك روز پس از ورود امام علیه السلام به سرزمین كربلا یعنی روز سوّم محرم با چهار هزار سپاهی از اهل كوفه وارد كربلا شد.6
2. امام حسین علیه السلام قسمتی از زمین كربلا كه قبر مطهرش در آن واقع مي‏شد را از اهالی نینوا و غاضریه به شصت هزار درهم خریداری كرد و با آنها شرط كرد كه مردم را برای زیارت راهنمایی نموده و زوّار او را تا سه روز میهمان كنند.7
3. در این روز “عمر بن سعد” مردی بنام “كثیر بن عبداللّه‏” ـ كه مرد گستاخی بود ـ را نزد امام علیه السلام فرستاد تا پیغام او را به حضرت برساند. كثیر بن عبداللّه‏ به عمر بن سعد گفت: اگر بخواهید در همین ملاقات حسین را به قتل برسانم؛ ولی عمر نپذیرفت و گفت: فعلاً چنین قصدی نداریم.

ادامه »

روز دوم
1. امام حسین علیه السلام در روز پنجشنبه دوم محرم الحرام سال 61 هجری به كربلا وارد شد.1 عالم بزرگوار “سید بن طاووس” نقل كرده است كه: امام علیه السلام چون به كربلا رسید، پرسید: نام این سرزمین چیست؟ همینكه نام كربلا را شنید فرمود: این مكان جای فرود آمدن ما و محل ریختن خون ما و جایگاه قبور ماست. این خبر را جدم رسول خدا صلی ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله به من داده است.2
2. در این روز “حر بن یزید ریاحی” ضمن نامه‏ای “عبیداللّه‏ بن زیاد” را از ورود امام علیه السلام به كربلا آگاه نمود.

ادامه »

از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسیدند:
چرا دعا می کنیم، ولی دعایمان مستجاب نمی شود؛ با آن که خداوند فرموده است:
مرا بخوانید؛ تا شما را اجابت کنم (ادعونی استجب لکم)؟
رسول خدا صلی الله علیه و آله پاسخ داد: برای این که دلهای شما به ده سبب مرده است:
این که شما خدا را شناخته اید؛ ولی حق طاعت او را ادا نمی کنید. شما قرآن می خوانید؛ امّا به آن عمل نمی کنید.
ادعای محبّت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را دارید؛ امّا با فرزندانش دشمنی می کنید.
مدّعی دشمنی با شیطانید؛ امّا با شیطان همراه و  هماهنگید.
ادّعا می کنید که دوستدار بهشتید؛ ولی کاری برای بهشت رفتن انجام نمی دهید.
ادعای ترس از آتش جهنم دارید؛ ولی (با اعمالتان) خود را به دوزخ می افکنید.
به عیب جویی از مردم م یپردازید؛ امّا ازعی بهای خویش غافلید.
ادعا دارید که از دنیا بیزارید؛ ولی دنیا و ثروت می اندوزید.مرگ را قبول دارید؛ امّا آمادۀ مرگ نیستید.
مرده هایتان را به خاک می سپارید؛ امّا عبرت نمی گیرید.
به دلیل همین اسباب دهگانه، دعایتان مستجاب نمی شود.

 المواعظ العددیّه، ص 377

مشکلاتی که وجود دارد، اولاً با گفتن و حرف زدن، حل نمی شود و اقدام و ابتکار عمل لازم است. ثانیاً حل مشکلات اقتصادی کشور را در درون کشور، باید پیدا کرد. ستون فقرات هم عبارت است از تولید. ستون فقرات اقتصاد مقاومتی که ما عرض کردیم، عبارت است از تقویت تولید داخلی. اگر این کار تحقق پیدا کرد و همت ها متوجه به این مسئله شد، مسائل کار، به تدریج حل می شود و کار، ارزش پیدا می کند؛ کارگر، ارزش پیدا می کند و اشتغال عمومی می شود … .
متولیان مبارزۀ با فساد هم در این زمینه، نقش دارند.حالا اسم فساد زیاد آورده می شود. حرف زدن راجع به فساد که فایده ندارد؛ با دزد، دزد گفتن، دزد از دزدی دست بر نمی دارد؛ باید رفت؛ وارد شد. مسئولان کشور، روزنامه که نیستند که راجع به فساد حرف می زنند؛ بله، روزنامه راجع به فساد، ممکن است حرف بزند؛ امّا من و شما که مسئول هستیم، باید اقدام کنیم. حرف، دیگر نیست؛ وارد بشوند و اگر بلدیم، اقدام کنیم و جلوی فساد را به معنای واقعی بگیریم.

 از سخنان مقام معظم رهبری در جمع کارگران، 9/ 2/ 1394

علامه حسن زاده آملی:

ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ” ﻋـﺎﺑـﺪ” ﺑﺎﺷﯽ،
” ﻋـَﺒﺪ” ﺑـﺎﺵ !

ﺷـﯿﻄﺎﻥ ﻫﻢ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ۶۰۰۰ ﺳـﺎﻝ ﻋﺒـﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ،
ﻋـﺎﺑـﺪ ﺷﺪ، ﺍﻣﺎ
“ﻋـَﺒـﺪ ” ﻧـﺸﺪ …

ﺗــﺎ ﻋـَﺒـﺪ ﻧـﺸﻮﯼ، ﻋﺒﺎﺩﺗﺖ ﺳـﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧـﺪﺍﺭﺩ؛

ﻋـَﺒﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﯾﻌﻨﯽ:
ﺑﺒـﯿﻦ ﺧﺪﺍﯾﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﺧـﻮﺍﻫﺪ، ﻧﻪ ﺩﻟﺖ…

روزی منصور عباسی به عمروبن عبید گفت: ما را پندی ده! عمرو بن عبید گفت: از دیده ها بگویم یا از شنیده ها؟
منصور گفت: از دیده ها. گفت: هنگامی که عمروبن عبدالعزیز کشته شد، یازده پسر داشت و مبلغ هفده دینار میراث از خود باقی گذاشت که بین یازده پسرش، تقسیم شد و از هشام بن عبدالملک نیز یازده پسر باقی ماند که به هر یک هزار بارِ هزار دیناری به ارث رسید. پس از مدتی یکی از پسران عمرو بن عبدالعزیز را دیدم که در یک روز، صد اسب در راه خدای عزّوجلّ قربانی کرد و یکی از پسران هشام را دیدم که بر سر راهی نشسته بود و از خلق، صدقه می خواست.

جوامع الحکایات، باب 15

سؤالهای بسیاری در ذهن داریم که به سعادت و کامیابی ما مربوط می شوند. برخی از این سؤالات را از محضر امیرمؤمنان علیه السلام می پرسیم و پاسخ را در فرازهایی از نامۀ آن حضرت به فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام می شنویم. نهج البلاغه، نامۀ 31

14. چه کنیم که صبر و توانمان افزون شود؟
خودتان را به صبر، عادت دهید و برای تحمّل سختی ها آماده سازید. در همۀ کارها هم به خدایتان تکیه و توکّل کنید، زیرا پناهگاهی است محکم و مدافعی است قدرتمند (عودّ نفسَک الصَّبر علی المکروه …).

سؤالهای بسیاری در ذهن داریم که به سعادت و کامیابی ما مربوط می شوند. برخی از این سؤالات را از محضر امیرمؤمنان علیه السلام می پرسیم و پاسخ را در فرازهایی از نامۀ آن حضرت به فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام می شنویم. نهج البلاغه، نامۀ 31

13. چه کنیم از «پل مرگ » راحت عبور کنیم؟
سبک بار شوید و ساده زندگی کنید. ثروت اندوزی و جمع مال و ملک و توسعۀ زندگی، بار انسان را سنگین می کند و عبور از این گردنه را مشکل می سازد. راه، طولانی و پر از ایستگاه های سؤال است. هر چه سبک بار تر باشید، راحت ترید (انّ اُمامک عقبه کؤوداً…).

سؤالهای بسیاری در ذهن داریم که به سعادت و کامیابی ما مربوط می شوند. برخی از این سؤالات را از محضر امیرمؤمنان علیه السلام می پرسیم و پاسخ را در فرازهایی از نامۀ آن حضرت به فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام می شنویم. نهج البلاغه، نامۀ 31

12 . چه کنیم که روحیۀ ایثار و احسان و انفاق پیدا کنیم؟
زندگی مثل رودخانه ای خروشان است که باید از آن عبور کنید. باید از روی «پل مرگ » عبور کنیم؛ تا به آن طرف رود برسیم. به کسی که انفاق و احساس می کنید، مثل آن است که بار سنگین خود را بر دوش او گذاشته اید که آ ن سوی پل یا رود. به شما سالم تحویل دهد. پس این فرصت را غنیمت شمارید و از داشت ههای خود انفاق کنید؛ تا فردا که روز نیاز است، به شما پس داده شود (اذا وَجَدتَ مِن اهلِ الفاقِۀ…).

سؤالهای بسیاری در ذهن داریم که به سعادت و کامیابی ما مربوط می شوند. برخی از این سؤالات را از محضر امیرمؤمنان علیه السلام می پرسیم و پاسخ را در فرازهایی از نامۀ آن حضرت به فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام می شنویم. نهج البلاغه، نامۀ 31

11 . چه کنیم که رفتار منصفانه داشته باشیم؟
خودتان را «میزان » قرار دهید. آن چه را برای خود دوست دارید، برای دیگران هم دوست بدارید و آن چه را برای خور نمی پسندید. بر دیگران هم نپسندید. همچنان که دوست ندارید به شما ظلم شود، شما هم به کسی ظلم نکنید. همان طور که دوست دارید به شما نیکی کنند. شما هم به دیگران نیکی کنید و آن چه را در دیگران زشت می شمارید، در خودتان هم زشت بدانید (اجعَل نفسک میزاناً فیما بینک و بینَ غیرک …).