نيايش، هنگامى كه خطرى از او مى گذشت، يا مطلبى كه داشت بزودى بر آورده مى شد
صحیفه سجادیه
ترجمه :
18.خدايا سپاس ترا بر نيكوئى قضايت، و بر آنچه از من بگرداندى از بلايت. پس نصيب مرا از رحمت خود، در اين عافيت عاجل و نعمت دنياى زائل منحصر مساز كه بوسيله آنچه دوست دارم بدبخت شوم، و ديگرى به سبب آنچه من ناپسند دارم خوشبخت گردد و در صورتى كه آن عافيت كه روز را در آن به شب برده يا شب را در آن به روز آورده ام مقدمه بلائى دائم و وبالى مستمر باشد، پس آن بلا و وبال را كه برايم به تأخير افكنده اى پيش انداز و آن نعمت و عافيت را كه پيش انداخته اى به تأخير افكن، زيرا چيزى كه پايانش بقا است، كم نيست. و بر محمد و آلش رحمت فرست.
نيايش، هنگامى كه شيطان را بياد مى آورد و از او و دشمنى و مكر او، به خدا پناه مى برد
صحیفه سجادیه
ترجمه :
17.خدايا ما بتو پناه مى بريم از وسوسه هاى شيطان رجيم، و مكره اى او، و از اعتماد به هوس هاى باطلش كه در دل ما مى افكند و وعده هايش و فريب و دام هايش و از آنكه در گمراه كردن ما از طريق طاعت تو و استخدام ما در معصيت تو، خود را به طمع اندازد، و يا چيزى كه او پيش ما زيبا جلوه داده در نظرمان زيبا آيد و يا چيزى را كه بما ناپسند نشان داده بر ما گران آيد.
نيايش، هنگامى كه از گناهان خود طلب گذشت مى كرد، يا در طلب عفو از عيوب خود زارى مى نمود
صحیفه سجادیه
ترجمه :
16.خدايا اى كسى كه گنهكاران بوسيله رحمتش طلب فرياد رسى مى كنند، و اى كسى كه بيچارگان به ياد احسانش پناه مى برند. و اى كسى كه دل وحشت زدگان از وطن دور گشته، و اى غمگسار غم ديدگان دل شكسته. و اى فريادرس هر تنهاى درمانده، و اى مددكار هر محتاج عقب رانده. توئى كه همه چيز را به علم و رحمتت فرا گرفته اى، و توئى كه براى هر آفريده در نعمتهايت بهره اى برقرار كرده اى. و توئى كه عفوت بر عقابت غالب است، و توئى كه رحمتت بر غضبت سابق است و توئى كه عطايت از منعت فزون است، و توئى كه آفريدگان همگى در محيط توانگريت گنجيده اند.
نيايش هنگامى كه بيمار مى شد يا اندوه يا گرفتارئى بر او وارد مى گشت
صحیفه سجادیه
ترجمه :
15. خدايا سپاس ترا بر آن نعمت تندرستى كه پيوسته در فضاى آن مى گشتم. و سپاس ترا بر علتى كه اكنون در بدنم پديد آورده اى. زيرا نمى دانم اى معبود من كه كدام يك از اين دو حال براى شكر تو سزاوارتر است، و كدام يك از اين دو وقت به ستايش تو اولى است!
زمان تندرستى كه روزي هاى پاكيزه ات را بر من گوارا ساخته بودى، و مرا براى طلب خشنودى و فضل خود نشاط بخشيده بودى. و بوسيله آن، بر طاعتى كه به انجامش موفقم مى داشتى، نيرو بخشيده بودى؟ يا در زمان بيمارئى كه مرا به آن آزموده اى، و نعمت دردهائى كه به من تحفه فرستادهاى تا گناهانى را كه از آن گرانبار شده ام تخفيف بخشى، و مرا از بديهائى كه در آن فرو رفته ام پاك سازى، و به فرا گرفتن توبه متنبهم كنى. و بوسيله تذكر نعمت سلامت پيشين گناه بزرگم را محو نمائى. و حال آنكه در خلال اين احوال اعمال پاكيزهاى وجود دارد كه دو فرشته كاتب اعمال برايم نوشته اند: اعمالى كه فكر آن به خاطرى نگذشته، و زبانى به آن گويا نشده، و هيچ كدام از اعضاء در انجامش رنج نبرده است. بلكه از روى تفضل تو بر من و احسانت در باره من نوشته شده است.
نيايش هنگامى كه ستمى به او مى رسيد يا از ستمگران كارى كه خوش نمى داشت مى ديد
صحیفه سجادیه
ترجمه :
14.اى كسى كه اخبار شاكيان بر او پوشيده نيست. و اى كسى كه در شناخت حقيقت اخبار ايشان به گواهى هاى گواهان احتياج ندارد. و اى كسى كه: ياريش به ستم زدگان نزديك است و اى كسى كه مددكاريش از ستمگران دور است .
تو خود دانسته اى اى معبود من آنچه را كه فلان فرزند فلان در اثر غرور و بى اعتنائى به عذاب و كيفرى كه تو مقرر داشته اى از من هتك كرده، از آنگونه امور كه تو او را از آن منع فرمود اى .
خدايا پس بر محمد و آلش رحمت فرست و ستم كننده بر من و دشمن مرا، با نيروى خود از اجراى ستم در باره من باز دار، و با قدرت خود تندى تيغ دشمنى او را از من فرو كاه و او را در كار خود مشغول دار، و در برابر آنكه با او معارضه مى كند ناتوان ساز.
نيايش در طلب حاجتها از خداى تعالى
صحیفه سجادیه
ترجمه :
13. خدايا اى آخرين مقصد آرزوها و اى كسى كه درگاه او جاى دست يافتن به خواسته ها است و اى كسى كه نعمت هايش را به بها نمى دهد[ و به بهانه مى دهد،] و اى كسى كه عطاهايش را به كدورت منت نمى آلايد. و اى كسى كه به او بى نياز توان شد، و از او بى نياز نتوان گشت، و اى كسى كه روى به او توان آورد، و از او روى بر نتوان تافت، و اى كسى كه مسئلت ها گنجهايش را فانى نمى سازد، و اى كسى كه توسل به وسيله ها حكمتش را تغيير نمى دهد، و اى كسى كه رشته احتياج محتاجان از او بريده نمى شود، و اى كسى كه دعاى خوانندگان او را خسته نمى سازد، تو خود را به بى نيازى از آفريدگانت ستوده اى، و تو به بى نيازى از ايشان شايسته اى و ايشان را به فقر نسبت داده اى، و ايشان سزاوار احتياج به تواند. از اين رو هر كه جبران احتياج خود را از جانب تو طلب كند و برگرداندن فقر را از خود بوسيله تو بخواهد، پس حقا كه او حاجتش را در جايگاه خود طلبيده، و در پى مطلب خود از راهش بر آمده. و هر كه حاجت خود را به يكى از آفريدگان تو متوجه سازد يا او را بجاى تو وسيله بر آمدن آن حاجت قرار دهد، پس حقا كه خود را در معرض نوميدى گذاشته. و از جانب تو سزاوار حرمان از احسان شده است.
نيايش در مقام اعتراف و طلب توبه
صحیفه سجادیه
ترجمه :
12.خدايا سه خصلت مرا از مسئلت تو باز مى دارد و يك خصلت مرا بر آن برمى انگيزد:
باز مى دارد مرا امرى كه صادر كرده اى و من از امتثال آن كندى كرده ام و نهي ى كه فرموده اى و من به مخالفتش شتافته ام، و نعمتى كه آن را به من بخشيده اى و من در شكرش كوتاهى نموده ام.
و بر مى انگيزد مرا، به مسئلت تو، تفضلت بر هر كه رو به تو آورد، و از راه نيكبختى به درگاه تو آيد، زيرا كه همه احسان هاى تو از روى تفضل است و همه نعمتهايت بى مقدمه و بدون سابقه استحقاق است.
نيايش در طلب فرجام نيك
صحیفه سجادیه
ترجمه :
11.اى كسى كه يادت مايه آبروى يادكنندگان است، و اى كسى كه شكرت موجب كامروائى شاكران است، و اى كسى كه طاعتت باعث نجات مطيعان است، بر محمد و آلش رحمت فرست و دل هاى ما را بياد خود از هر ياد و زبان هامان را به شكر خود از هر شكر و اعضايمان را به طاعت خود از هر طاعت مشغول دار و اگر براى ما فراغتى از كارها تقدير كرده باشى، پس آن را فراغت توأم با سلامتى قرار ده كه به سبب آن گناهى دامن گيرمان نشود، و خستگى اى بما نپيوندد. تا نويسندگان گناهان با نامهاى خالى از ذكر بدي هامان از طرف ما باز گردند، و نويسندگان حسنات به سبب آنچه از نيكى هاى ما نوشته اند شادان باز آيند، و چون ايام عمرمان سپرى شود و رشته زندگيمان بگسلد. و آن دعوت تو. كه از وقوع و اجابتش گريز نيست. ما را احضار كند پس بر محمد و آلش رحمت فرست و پايان آنچه را كه نويسندگان اعمالمان بر ما مى نويسند توبه اى پذيرفته قرار ده كه بعد از آن ما را بر گناهى كه كرده باشيم و نافرمانى اى كه مرتكب شده باشيم توبيخ نكنى،و روزى كه اسرار و اخبار بندگانت را مى آزمائى در برابر حاضران و ناظران پردهاى را كه خود فرو گستردهاى از روى كار ما برندارى زيرا كه تو نسبت به هر كه ترا بخواند مهربانى و در باره هر كه ترا ندا دهد اجابت كننده اى.
نيايش در مقام التجاء به خداى تعالى
صحیفه سجادیه
ترجمه :
10.خدايا اگر خواهى كه از ما در گذرى، پس به سبب تفضل تو است. و اگر خواهى كه ما را عذاب كنى پس به موجب عدل تو است، پس به آئين انعام خود عفو خويش را بى دريغ بما ارزانى دار، و به سنت گذشت خود ما را از عذاب خويش ايمن ساز. زيرا كه ما تاب تحمل عدل ترا نداريم، و بى مدد عفوت براى احدى از ما نجاتى نيست اى بى نياز بى نيازان، اينك ما بندگان توئيم در پيشگاه تو، و من از همه محتاجان بتو محتاج ترم. پس به توانگرى خود فقر ما را جبران كن و رشته اميد ما را با تيغ دريغ مبُر كه اگر چنين كنى كسى را كه از رحمت تو نيكبختى طلبيده بدبخت ساخته اى، و آن را كه از فضل تو اعانت خواسته نوميد كرده اى، پس در اين صورت بازگشت ما از طرف تو بسوى كه خواهد بود؟ و از در خانه تو به كجا خواهيم رفت؟ منزهى تو اى خدا، از آنكه ما را از درگاه خود برانى مائيم آن درماندگان كه اجابتشان را واجب ساخته اى، و مائيم آن گرفتاران رنج كه رفع گرفتارى را به ايشان وعده دادهاى. و مناسب ترين چيزها به مقتضاى مشيت تو، و سزاوارترين كارها براى تو در آئين عظمتت، رحمت آوردن بر كسى است كه از تو طلب رحمت كند، و فرياد رسى كه از تو فرياد رسى خواهد پس بر زارى ما نزد خود رحمت آور. و براى آنكه خود را در پيشگاه به خاك افكنده ايم از گرفتارى نجاتمان بخش.
خدايا شيطان كه از او پيروى كرديم ما را شماتت كرد پس بر محمد و آلش رحمت فرست. و اكنون كه او را براى تو ترك كرديم و از طرف او بسوى تو متوجه شديم او را بر ما مجال شماتت مده.
نيايش در اشتياق به طلب آمرزش از خداى تعالى
صحیفه سجادیه
ترجمه :
9.خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را بسر منزل آن توبه اى كه پسند تو است رهسپار ساز، و از اصرار بر آنچه ناپسند تو است دور گردان.
خدايا و هر زمان كه از ما تقصيرى سر زند كه مستوجب خسران در دين يا زيان در دنيا شويم، پس آن خسران را در آن يك كه زود گذرتر است (يعنى دنيا) قرار ده و عفو از عقوبتت را در آنچه دوامش طولانى تر است (يعنى دين) بر قرار ساز و چون آهنگ دو كار كنيم كه يكى از آنها ترا از ما خشنود كند و آن ديگر ترا بر ما خشمگين سازد.، پس به آنچه ترا از ما خشنود كند متمايلمان ساز، و از قدرتمان بر آنچه موجب خشم تو بر ما است بكاه، و در اين مرحله نفس ما را در اختيار خود آزاد مگذار، زيرا كه نفس ما را در اختيار خود آزاد مگذار، زيرا كه نفس جز در آنجا كه توأش توفيق دهى گزيننده باطل است، و جز در آن مورد كه توأش رحم كنى بكار بد فرمان دهنده است.
نيايش در پناه جستن به خدا از ناملائمات و اخلاق ناستوده و كردارهاى ناپسنديده
صحیفه سجادیه
ترجمه :
8. خدايا، من به تو پناه مى برم از طغيان حرص، و تندى خشم، و غلبه حسد. و ضعف نيروى صبر، و كمى قناعت، و سوء خلق، و افراط شهوت، و غلبه عصبيت، و پيروى هوس، و مخالف هدايت، و از خواب غفلت، و اقدام بر تكلف، و گزيدن باطل بر حق، و پافشارى بر گناه، و خرد شمردن معصيت، و بزرگ شمردن طاعت، و تفاخر توانگران، و تحقير نسبت به درويشان، و كوتاهى در حق زيردستان. و ناسپاسى نسبت به كسى كه بر ما حقى داشته باشد. و از آنكه به ستمكارى كمك دهيم. يا ستم زده اى را خوار گذاريم. يا آنچه را كه حق ما نيست بخواهيم. يا در علم از روى بى اطلاعاعى و بر خلاف عقيده سخنى گوئيم. و پناه مى بريم به تو از آنكه قصد خيانت با كسى داشته باشيم. و از آنكه در اعمالمان خود پسندى كنيم، و آرزوهاى خود را دراز سازيم و پناه مى بريم به تو از بدى باطن، و كوچك شمردن گناه خرد، و از آنكه شيطان بر ما چيره گردد، يا روزگار ما را واژگون بخت سازد، يا سلطان در بازه ما ستم كند. و پناه مى بريم به تو از دست آلودن به اسراف، و از نايافتن رزق كفاف و پناه مى بريم به تو از شماتت دشمنان و احتياج به همگنان، و زيستن در سختى، و مرگ بدون آمادگى، و پناه مى بريم به تو از عظيمترين حسرت و بزرگترين مصيبت و بدترين بدبختى، كه حسرت قيامت و مصيبت در دين و دخول به دوزخ است و از بدى عاقبت، و نوميدى از ثواب و نزول عقاب.
خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا و همه مؤمنين و مؤمنات را از همه اين شرور پناه ده، اى مهربانترين مهربانان.
دعاى حضرت هنگامى كه مهمى برايش رخ مى داد، يا حادثه اى بر او نازل مى شد و در هنگام اندوه
صحیفه سجادیه
ترجمه :
7- اى كسى كه گرههاى سختيها بوسيله تو گشوده مىشود، و اى كسى كه تندى و سورت شدائد بتو مىشكند، و اى كسى كه بيرون شدن از تنگى به راحتى فرج از تو طلبيده مىشود. دشواريها به قدرت تو هموار شده و سلسله اسباب به لطف تو بر قرار گشته، و قضا به قدرت تو جريان يافته و اشياء بر وفق اراده تو روان شدهاند، پس همه چيز به مجرد خواستت و بى گفتنت فرمان پذيرند، و به محض اراده تو بدون نهى كردنت، باز داشته شده اند. توئى خوانده شده براى حل مشكلات و توئى پناه در بليات.
نيايش هنگام صبح و شام
ترجمه :
سپاس خداى را كه شب و روز را به نيروى خود بيافريد و ميان آن در به قدرت خود امتياز بر قرار كرد و براى هر يك از آن دو حدى محدود و مدتى ممدود قرار داد خدائى كه بنابر سنت مقدر خود براى بندگان در تأمين وسائل تغذيه و پرورش ايشان هر يك از شب و روز را جاى گزين آن ديگر مى سازد و هر يك از آن دو را بدون ديگرى مى برد و بر مى آورد و مى افزايد و مى كاهد براى تأمين روزى بندگان و نشو و نماى ايشان شب و روز را جاى گزين يكديگر مى سازد پس شب را براى ايشان بيافريده تا در آن از حركات خسته كننده و فعاليت هاى آزار دهنده بياسايند و آن را جامهاى ساخته كه از به هر آسودن و غنودنش بپوشند تا موجب رفع خستگى و تجديد نيرو و نشاطشان باشد و به آن وسيله به كام دل خود برسند و روز را براى ايشان بينائى بخش و روشنگر بيافريده تا در پرتو آن به تحصيل فضل و احسانش بكوشند و اسباب دست يافتن به روزيش را فراهم سازند و در طلب آنچه رسيدن به نعمت عاجل دنياشان و درك سعادت آخرتشان در گرو آن است در عرصه زمين خدا روان گردند او به همه اين تدبيرها كار ايشان را به سامان مى آورد و اعمالشان را مى آزمايد، و چگونگى احوال ايشان را در اوقات طاعتش و در منازل واجباتش و موارد احكامش همى نگرد. تا آن را كه بد كردهاند به كيفر عمل خود برساند و آنان را كه كار نيك كردهاند پاداش نيك دهد.
سخن پیامبر(ص) درباره چهار فایده خدمت به خانواده
(بسم الله الرحمن الرحیم)
پيامبر اکرم حضرت محمد صلى الله عليه و آله فرمودند: ای على! خدمت به خانواده، كفاره گناهان كبيره و خاموش كننده خشم خداوند و مهريه حورالعين و زياد كننده حسنات و درجات است.
ای علی خدمت نمیکند کسی به خانوادهاش مگر صدیق یا شهید یا کسی که خدا خیر دنیا و آخرت را برای او میخواهد.
متن حدیث:
يا على: خِدمَةُ العِيالِ كَفّارَةٌ لِلكَبائِرِ وَ تُطفى غَضَبَ الرَّبِّ، و َمُهُورُ الحُورِ العينِ، وَت َزيدُ فِى الحَسَناتِ وَ الدَّرَجاتِ يا عليّ لا يخدم العيال إلّا صدّيق أو شهيد أو رجل يريد اللَّه به خير الدّنيا و الآخرة
«جامع الاحاديث الشيعة، جلد22، صفحه 306»
ارزش والاى اهل بيت پيامبر (ص) (اعتقادى، سياسى)
حكمت 109ارزش والاى اهل بيت پيامبر (ص) (اعتقادى، سياسى)
وَ قَالَ [عليه السلام] نَحْنُ النُّمْرُقَةُ الْوُسْطَى بِهَا يَلْحَقُ التَّالِى وَ إِلَيْهَا يَرْجِعُ الْغَالِى .
درود خدا بر او ، فرمود : ما تكيه گاه ميانه ايم ، عقب ماندگان به ما مى رسند ، و تندروان غلو كننده به سوى ما باز مى گردند.