غيبت از چهار كس غيبت نيست
پيامبر صلى الله عليه و آله: چـهار كسند كـه غيبت كردن از آنها غـيبت نيست : فاسقى كه فسق خودرا آشكارمى سازد، پيشواى دروغگويى كه اگر خوبى كنى، سپاسگزارى نمى كند و اگر بدى كنى، نمى بخشد، كسانى كه از سر خنده و شوخى فحش مادر مى دهند و كسى كه از جماعت مسلمانان كناره گيرد و بر امّت من عيب گيرد و به روى آنها شمشير كشد.
أربَعةٌ لَيست غِيبَتُهُم غِيبَةً : الفاسِقُ المُعلِنُ بِفِسقِهِ، والإمامُ الكَذّابُ إن أحسَنتَ لم يَشكُرْ وإن أسَأتَ لم يَغفِرْ، والمُتَفَكِّهونَ بالاُمَّهاتِ، والخارِجُ عنِ الجَماعةِ الطاعِنُ على اُمَّتِي الشاهِرُ علَيها بسَيفِهِ؛
(بحار الأنوار،ج 75، ص 261، ح 64 - منتخب ميزان الحكمة، ص 438)
توشه آخرت
پيامبر صلى الله عليه و آله:
انسان بايد براى آخرتش از دنيا، براى مرگش از زندگى و براى پيرى اش از جوانى، توشه برگيرد، چرا كه دنيا براى شما آفريده شده و شما براى آخرت آفريده شده ايد .
لِيَتَزَوَّدِ العَبدُ مِن دُنياهُ لآِخِرَتِهِ ، وَ مِن حَياتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبابِهِ لِهَرَمِهِ ، فَاِنَّ الدُّنيا خُلِقَت لَكُم وَ اَنتُم خُلِقتُم لِلخِرَةِ ؛
تنبيه الخواطر و نزهه النواظر (معروف به مجموعه ورام) ج 1، ص 131
خير
مردم هميشه در خير خواهند بود تا وقتی كه امر به معروف و نهی از منكر می كنند و در نيكی و پرهيزكاری يكديگر را ياری می رسانند.
رسول خدا صلی الله عليه و آله و سلم
تهذیب الاحکام، ج6، ص 181
زمانى که مردم تکذیبم کردند...
قالَ رَسولُ الله صلی الله علیه و آله :
خَدِيجَةَ وأَيْنَ مِثْلُ خَدِيجَة؟َ صَدَّقَتْنِي حِينَ كَذَّبَنِي النَّاسُ وَ وَازَرَتْنِي عَلَى دِينِ اللَّهِ وَ أَعَانَتْنِي عَلَيْهِ بِمَالِهَا إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَنِي أَنْ أُبَشِّرَ خَدِيجَةَ بِبَيْتٍ فِي الْجَنَّةِ مِنْ قَصَبِ الزُّمُرُّدِ لَا صَخَبَ فِيهِ وَ لَا نَصَب
خدیجه! و کجاست مثل خدیجه؟ زمانى که مردم تکذیبم کردند تصدیقم کرد. بر دین خدا یاریم نمود. و با مالش به کمکم شتافت.
خدا به من فرمان داد تا او را به قصرى زمردین بهشتى که سختى و محنت در آن نیست .
بشارت دهم بحار الأنوار : ج43 ،ص131
سفینةالبحار، ج1، ص381
اولین کسی است که وارد جهنم میشود
پیامبر اکرم (ص):
هر مردی که با سخنان خود، همسرش را آزار دهد خداوند از او بخشش و صدقه ای را قبول نمی کند تا زن خود را راضی کند. اگر چه آن مرد روز را روزه بگیرد، شبها را شب زنده داری کند، در راه خدا برده آزاد نماید و در راه خدا جهاد کند، چنین شوهری اولین کسی است که وارد جهنم می شود.
منبع: بحارالانوار، ج 76، ص 334
عبادت
عبادت 70 بخش است و برترین آنها طلب حلال و به دنبال روزی رفتن است.پیامبر اکرم(ص)
منبع: وسائل الشیعه، ج12، ص 11، به نقل از پرتوی از اسرار نماز، محسن قرائتی
دوازده چیز را سزاوار است بر سر سفره رعایت کنیم
رسول خدا(صلى الله علیه و آله و سلم)در وصیت هایى که به على (علیه السلام ) نمودند مى فرمایند:
اى على : دوازده چیز را سزاوار است بر سر سفره رعایت کنند:
1. شناختن غذا (حلال یا حرام )
2. بسم الله گفتن
3. شکر خدا
4. رضایت به تقدیر الهى
5. بر پاى چپ تکیه کردن
6. با سه انگشت خوردن ( لقمه کوچک برداشتن )
7. از دم دست خوردن
8. لیسیدن انگشت
9. لقمه کوچک برداشتن
10. خوب جویدن
11. به این و آن کم نگاه کردن
12. شستن هر دو دست
(کتاب نصایح - سخنان چهارده معصوم - هزار و یک سخن : ص 233)
ما چقدر این آداب رو رعایت می کنیم ؟
وفات حضرت خدیجه (س) تسلیت باد
قنوت امشب زهرا فقط شده مادر
به روی سینه مادر نهاده سر، کوثر
الهی مادر یاسم غریب می میرد
غریب بود و غریبانه جان دهد آخر
وفات حضرت خدیجه (س) تسلیت باد.
بخشندگي و سخاوت
- نمونهی بارز بخشندگي و سخاوت خديجه (سلام الله عليها) از همان زماني كه اين پيوند مقدس شكل گرفت بيشتر به چشم میخورد، مخصوصاً آنجايي كه به ورقه گفت: هرچه در دست من است از مال و عبد هبه كردم به محمد، هر طور که مي خواهد تصرف كند، پس ورقه فرياد زد: اي جماعت عرب، خديجه (سلام الله عليها) خودش و مالش و بنده هايش و تمام آنچه كه در ملك اوست را به پيامبر هبه كرد.
- زهري میگوید: «خديجه (سلام الله عليها) به پيامبر صلی الله علیه و آله انفاق كرد، 40 هزار، 40 هزار» (1)
ادامه مطلب در صفحه بعد
صفحات: 1· 2
مقام ارجمند حضرت خدیجه(س) در قیامت
امام باقر(ع) از پیامبر اکرم(ص) نقل مى کند که فرمودند: هنگامى که روز قیامت فرارسد، براى رسولان و پیامبر(ص) منبرهایى از نور نصب مى شود و منبر من در قیامت بلندترین منبرهاست… . همچنین براى اوصیا، منبرهایى از نور نصب مى شود که منبر حضرت على(ع) از همه ارجمندتر است. همچنین براى فرزندان پیامبران منبرهایى از نور نصب مى شود که منبر امام حسن و امام حسین(ع) از همه ی آنها باشکوه تر است. آن گاه من و على(ع) و حسن و حسین(ع) به فرمان خدا خطبه می خوانیم. سپس منادى خدا، جبرئیل فریاد مى زند: «کجاست فاطمه دختر محمد(ص)؟ کجاست خدیجه دختر خویلد؟ کجاست مریم دختر عمران؟ کجاست آسیه دختر مزاحم؟ کجاست ام کلثوم مادر یحیى بن زکریا؟»
ادامه مطلب در صفحه بعد
صفحات: 1· 2
نخستین بانوی مسلمان
حضرت خدیجه علیها السلام نخستین زنی بود که به پیامبری حضرت محمد صلی الله علیه و آله ایمان آورد و اولین بانویی بود که همراه امام علی علیه السلام با پیامبر به نماز ایستاد و پیشانی بندگی بر خاک سایید. تاریخ نویسان از یکی از همسران پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله نقل کرده اند که می گفت: من همواره از علاقه پیامبر به خدیجه در شگفت بودم؛ چرا که حضرت بسیار از او یاد می کرد و اگر گوسفندی می کشت، به سراغ دوستان خدیجه می رفت و سهمی برای آنها می فرستاد. روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله در حالی که خانه را ترک می کرد، نام خدیجه را بر زبان آورد و از او تعریف کرد. کار به جایی رسید که صبر خویش را از دست دادم و با کمال جرأت گفتم: «وی پیرزنی بیش نبود و خدا بهتر از او را نصیب شما کرده است!» گفتار من چنان رسول خدا صلی الله علیه و آله را متأثر ساخت که آثار خشم و غضب در چهره ایشان ظاهر شد. در این هنگام رو به من کرد و فرمود: ابدا چنین نیست!… هرگز همسری بهتر از او نصیب من نشده است. خدیجه هنگامی به من ایمان آورد که همه مردم در کفر و شرک به سر می بردند. او ثروت خود را در سخت ترین لحظات در اختیار من گذاشت. خدا از او فرزندانی نصیبم کرد که به دیگر همسرانم نداد.»
آخرین مال
اموال حضرت خدیجه علیها السلام به عنوان ابزاری مناسب از همان ابتدا در خدمت اسلام و پیشرفت آن قرار گرفت. جالب این که آخرین بخش از دارایی خدیجه توسط امیر مؤمنان (ع) در سفر هجرت به مدینه صرف شد .
پیامبراکرم صلی الله علیه و آله سه شبانه روز در غار ثور ماند، امیر مؤمنان (ع) نیز شبانه خود را به غار رساند و آذوقه و لوازم سفر را آورد. در آن جا حضرت به علی علیه السلام فرمود: امانت های زیادی نزد من است، به بالای ابطح (تپه ای در مکه) برو و صبح و شب با صدای بلند بگو: هر کسی نزد محمد امانت و یا ودیعه ای دارد بیاید و تحویل بگیرد. یا علی! بعد از این با هیچ حادثه ای ناگوار مواجه نخواهی شد تا این که نزد من برسی. امانت های مردم را آشکارا تحویل بده. ای علی! تو را سرپرست دخترم فاطمه قرار دادم و خدا را مراقب شما .
ادامه مطلب در صفحه بعد
صفحات: 1· 2
منزلت حضرت خدیجه نزد پیامبر (ص)
پیامبر پس از خدیجه تا آخر عمر خدیجه را فراموش نکرد و هر از چند گاهی از او تقدیر و تمجید می کرد. عایشه گفته است: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از خانه بیرون نمی رفت مگر این که به نوعی از خدیجه یاد می کرد و از وی به نیکی ستایش می نمود. روزی او را به یاد آورد. رشک و حسد وجودم را فرا گرفت. گفتم آیا او بیش از یک پیرزن بود؟ خداوند زن بهتری به تو عطا فرموده است. پیغمبر خشمگین شد. آنگاه فرمود: سوگند به خدا، پروردگار بهتر از او را به من نداد. او به من ایمان آورد در هنگامی که مردمان به من کفر می ورزیدند؛ و از او به من فرزندانی عطا کرد در حالی که مرا از فرزندانِ دیگر زنان محروم نمود. عایشه گفت: با خود گفتم دیگر هرگز خدیجه را به بدی یاد نخواهم کرد.
فخر فروشي
رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
إِنَّ اللّه تَعالى أَوحى إِلَىَّ أَن تَواضَعوا حَتّى لايَفخَرَ أَحَدٌ عَلى أَحَدٍ وَلايَبغى أَحَدٌ عَلى أَحَدٍ؛
خداى متعال به من وحى فرمود كه متواضع باشيد، تا هيچ كس بر ديگرى فخر نفروشد و احدى به ديگرى زورگويى و تجاوز نكند.
كنزالعمال، ج3 ص110، ح5722
خير و خوبي
رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
ثَلاثَةٌ لايَزيدُ اللّه بِهِنَّ إِلاّ خَيرا: اَلتَّواضُعُ لايَزيدُ اللّه بِهِ إِلاَّ ارتِفاعا وَذُلُّ النَّفسِ لايَزيدُ اللّه بِهِ إِلاّ عِزّا وَالتَّعَفُّفُ لايَزيدُ اللّه بِهِ إِلاّغِنَىً؛
سه چيز است كه خداوند به سبب آنها جز بر خير و خوبى نمى افزايد: تواضع كه خداوند به سبب آن جز بلند مرتبگى نمى افزايد، شكسته نفسى كه خداوند به سبب آن جز عزّت نمى افزايد و مناعت طبع كه خداوند به سبب آن جز بى نيازى نمى افزايد.
بحارالأنوار، ج75، ص124، ح22