سوره ای برای خودسازی
نامه ي حضرت امام به فرزندشان:
بسم اللَّه الرحمن الرحيم
نامهاى است از پدرى پير فرسوده، كه عمر خود را به مشتى الفاظ و مفاهيم به پايان رسانده، و زندگى خويش را در لاك خويشتن تباه نموده، و اكنون نفسهاى آخرين را با تأسف از گذشته خود مى كشد، به فرزند جوانى كه فرصت دارد تا چون عباد اللَّه صالحين در فكر رهانيدن خود از تعلق به دنيا كه دام ابليس پليد است، باشد…
پسرم! سوره مباركه حشر را مطالعه كن كه گنجينه هايى از معارف و تربيت در آن است و ارزش دارد كه انسان يك عمر در آنها تفكر كند و از آنها به مدد الهى توشهها بردارد، خصوصاً آيات اواخر آن از آنجا كه فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ تا آخر سوره…
صحيفه امام، جلد 18، صفحه 510
از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نقل شده كه فرمودند:
هر كس سوره حشر را تلاوت كند، هيچ آفريدهاى نمىماند، از دوزخ گرفته تا عرش و كرسى و حجابها و آسمانهاى هفتگانه و زمينهاى هفت طبقه و هوا و باد و پرندگان و درختان و كوهها و آفتاب و ماه و فرشتگان مگر اينكه براى او طلب آمرزش كنند؛ و اگر در همان روز و يا شبى كه اين سوره را تلاوت كرده است بميرد، شهيد از دنيا رفته است
ثواب الاعمال و عقاب الاعمال -ترجمه انصارى، صفحه : 229