در اهمیت نماز، همین بس كه على علیه السلام در میدان نبرد صفّین، و امام حسین علیه السلام در ظهر عاشورا دست از جنگ كشیدند و به عشق الهى، به نماز ایستادند.

شخصى به حضرت على علیه السلام ایراد گرفت، امام فرمود: ما براى همین مى ‏جنگیم تا مردم، اهل نماز باشند. به سید الشهدا، در زیارتنامه‏ اش خطاب مى‏ كنیم:
گواهى مى ‏دهم كه تو نماز را بر پا داشتى.
«اَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلوةَ …»

در مشكلات و اضطراب ‏ها، یاد خداى بزرگ و استمداد از او، آرام بخش دل ‏ها و راهگشاى انسان در سختى ‏هاست و تكیه ‏گاهى است كه مؤمنان به خدا دارند. از این رو قرآن دستور مى‏ دهد كه به وسیله «صبر» و «نماز» از خداوند یارى بطلبید.
«وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلَو ةِ» (بقره/45)

امام صادق علیه السلام در واپسین دم زندگى خویش، همه بستگان را جمع كرد و در وصیت خویش به آنان، اهمیت نماز را یاد آور شد و فرمود:
هر كه نماز را سبك بشمارد، از شفاعتِ ما محروم است.

کتاب راز نماز، محسن قرائتی