از امام باقر (علیه السلام) مروی است که فرمود:

به درستی که خداوند تبارک وتعالی در هر شب جمعه از اول شب تا آخر شب ندا می کند که

آیا بنده مومنی هست که قبل از طلوع فجر مرا به جهت دین یا دنیایش بخواند تا او را اجابت نمایم؟

آیا بنده مومنی هست که قبل از طلوع فجر از گناهانش به درگاه من توبه نماید تا توبه او را قبول نمایم؟

آیا بنده مومنی هست که رزقش کاسته شده، پس بر او بیفزایم و بر وی وسعت دهم؟

آیا بنده مومنی در بند و غمگین هست که از من بخواهد از بند نجاتش دهم، تا تنش را از همّ و غم فارغ سازم؟

آیا بنده مومن مظلومی هست که قبل از طلوع فجر از من بخواهد که دادش را بستانم، پس یاریش کنم و دادش را بستانم؟

سپس امام فرمود: این ندا داده می شود تا وقتی که فجر طالع گردد.
(عدة الداعی، ص۲۹)/ سیمای متهجدین/نویسنده: سید حسن موسوی