این خانه پیش از این

یاسی سپید داشت

امروز

اما…

نیلوفری کبود

بر قامت خمیده دیوار

پیچیده است

این خانه

امروز عطر یاس ندیده است

بانوی بزرگوار!

ای سرور کاینات!
ای که بهشت از تو رنگ و بوی بهشتی یافته
به گمانم یاس سپیدی را از تو به عاریت گرفت
وشب در عزای فراق تو بود که سیه پوش شد.
ای جاودانه مادر بلندار روحت انتهای کیهان است
و کهکشان نگاهت بلندای معراج.
من چه بگویم که نه لیاقتش را دارم
و نه جسارتش را که حتی محسنت را معنا کنم.
ای معنا دهنده به واژه مطهر زن
زن پیش از تو کالا بود برای مرد
و بعد از تو والا شد در برابر مرد.
و تو ای زن مردانه تر از هر مردی
و گویند آسمان از خشم توست که غرش میکند
و خورشید از درد دوری توست که میسوزد.
ای آبروی شیعه زمزم همیشه جوشان
مهری و دریای همیشه خروشان معرفت.
ای پهلوان شکسته !
ای پهلوان صفت!
تا ابد آسمان خواهد گریست
و افسوس خواهد خورد که چرا نور از چشمان علی نرفت
وقتی تو را در فدک پرپر کردند؟
و جانم فدای مولایم علی که در فراقت یکشبه سیه پوش شد
و سپید موی و دیگر کسی علی را شادمان نیافت
جز در محراب مسجد کوفه که خود را نزدیک وصالت می دید.
التماس دعا