شوق زیارت در دلم، بی هیچ وقفه می گذشت

                                            وصف رویش در سرم چون ابر آرام می گذشت    

سینه ام از شوق وصل، همچو مرغی در قفس

                                             روحم پروازکنان در آسمان چون سیر نور می گذشت

زبانم در دهان، با صد سلام می نشست

                                             بر لبانم دعا بی هیچ ادعایی  می گذشت

دستم، سوی خدا در حال شکر

                                            پایم بر زمین بی هیچ وزنی می گذشت

من کنیز فاطمه سرگشته ی کوی حسین

                                           چشمم از شش گوشه اش بی هیچ پلکی می گذشت

عمرم در حالا گذر بی هیچ شمارش می گذشت

                                           لحظه هایم در بهشت بی هیچ مکثی می گذشت

مریم لطف علی زاده/ چهارم پاره وقت