امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: شيعَةُ عَلِيٍّ الْمُتَبَاذِلُونَ فِي وَلَايَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِي مَوَدَّتِنَا الَّذِينَ إِذَا غَضِبُوا لَمْ يَظْلِمُوا وَ إِنْ رَضُوا لَمْ يُسْرِفُوا بَرَكَةٌ عَلَى مَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا.

شيعيان على عليه السّلام كسانى هستند كه در راه دوستی ما مال خود را به يك ديگر مى‌بخشند و در راه ولایت و مودّت ما به يك‌ديگر محبت می‌ورزند، اگر به خشم آيند ستم نمى‌کنند و اگر خوشنود شوند زياده روى نمى‌كنند، براى همسايگان بركت هستند، و براى معاشرين خود سلامتى (، ایمنی و آسايش) هستند.

منبع : خصال ،شیخ صدوق، ص ۳۹۷.