تأثیر شیر در پرورش کودک

اسلام نوع شیر را در کیفیت پرورش کودک مؤثر می‌داند. از این رو توصیه می‌کند که در موقع انتخاب همسر که مادر آینده فرزندتان خواهد بود، زن عاقل و زیبا و خوش اخلاق و سالم و نیرومند را انتخاب کنید تا فرزندانی زیبا و نیرومند و هوشمند و خوش اخلاق داشته باشید. و ثانیاً تأکید می‌کند که تا حد امکان کودک از شیر مادر تغذیه شود و ثالثاً می‌گوید اگر ناچار شدید برای فرزندتان دایه بگیرید دقت کنید عاقل و زیبا و خوش اخلاق و سالم باشد، چون شیر به هر حال، در کیفیت پرورش کودک تأثیر دارد.  

اهمیت شیر مادر

تغذیه کودک در تربیت او نقش بنیادین دارد چون بنیاد یک بنا که اگر سست و کج و ضعیف باشد بقاء و دوام و استحکام آن خدشه دار می‌گردد.

پس از اجرای وظایف سنگین دوران بارداری، اینک فرزندی پاک و نوزادی شایسته پا به عرصه وجود نهاده و وظیفه مادر را سنگین‌تر و تعهد تربیتی و اخلاقی و حقوقی مادر را بیشتر و بزرگ‌تر کرده است. تمام وظایف دوران بارداری به اضافه صیانت نفس از هواها و هوس‌ها و بهداشت جسمی و روحی کودک و ده‌ها مسئولیت‌های تربیتی دیگر پس از زایمان بر دوش مادر سنگینی می‌کند.

تأثیرپذیری شیر بر جسم و روح کودک، چیزی است که همه دانشمندان به آن اعتراف دارند، به ویژه انبیاء و اولیاء گرامی خدا بر آن اعتماد کرده‌اند و علوم روز و دانش پیشرفته بشر آن را تائید نموده‌اند.

موارد مهم در هنگام شیر دادن به نوزاد

بنابراین بهتر است که در هنگام شیر دادن، موارد زیر رعایت شود:

حضرت علی علیه السلام فرمود: «دقت کنید که چه کسی فرزندان شما را شیر میدهد زیرا کودک با همین وضع پرورش می یابد.» 1

مادر رو به قبله باشد.

- در مکان غصبی نباشد.

با طهارت و وضو باشد تا فرزند سعادتمند دنیا و آخرت قرار گیرد. 2

شیخ مرتضی انصاری دزفولی، صاحب کتابهای «رسائل» و «مکاسب» که جزء درسهای حوزه های علمیه می باشند، از علما و مراجع برجسته ی شیعه بود و مادرش دانشمند و اهل زهد و تقوی بود. روزی به مادرش گفتند: فرزندت به درجه ی عالی از علم و تقوی رسیده است. مادرش در پاسخ گفت: من در انتظار آن بودم که فرزندم ترقّی بیشتری داشته باشد زیرا من به او شیر ندادم مگر آنکه با وضو بودم و حتی در شبهای سرد زمستان، بدون وضو او را شیر ندادم.

- زبانش مدام در حال ذکر و تلاوت قرآن و دعا باشد و از سخن چینی و غیبت به طور جدّی پرهیز و دوری کند.

- شیر مادر باید از راه پاک و حلال باشد و هر لقمه ای را نخورد.

پی نوشت ها :

1- وسائل الشیعه، ج 15

2- مستدرک الوسائل ،ج15