ساعت حرکت، بلافاصله بعد از اذان است. می دانی که اگر نماز نخوانده سوار اتوبوس شوی، باید قضای نمازت را در مشهد بخوانی! آدم زائر امام رضا(علیه السلام) باشد و نمازش قضا شود؟!
با سعت به طرف سرویس بهداشتی می روی تا وضویی بگیری و نماز را بخوانی. از صبح که درگیر بستن چمدان و راست و ریست کردن مقدمات سفر بروی، فرصت دست شستن پیدا نکرده ای. طبق معمول، مخزن صابون مایع خالی است و باید هر جور شده با همان آب خالی، دستت را تمیز کنی.
چند نفر دیگر هم انگار برای شستن دستهایشان دچار مشکل شده اند.
به این فکر می کنی که مگر هزینه تامین دائمی این صابون چقدر است؟ زائر امام رضا(علیه السلام) هستی و دلت هوس کار خیر کرده.
سراغ نظافتچی می روی و قبل از این که بهانه هایش را برای تمام شدن صابون پشت سر هم ردیف می کند، او را با این خبر خوشحال می کنی که کسی پیدا شده که برای همیشه تامین دائمی صابون را قبول کند.
نظافتچی نمی داند که تو بخشی از درآمد ماهانه ات را وقف کرده ای برای این کار.