در قرآن و روایات اموری زنده کننده ی قلب و مایه ی بهداشت آن شناسانده شده اند :

قرائت قرآن ،موعظه ، یاد خدا ، یاد مرگ، اندیشه ورزی، نور حکمت ، معاشرت با صاحبان فضیلت و خرد، گفت و گوی علمی، دیدار با نیکوکاران، دیدار با صاحبان معرفت ،اطعام درماندگان ، مهرورزی با یتیمان،طهارت از گناه ، تقوا، دوری از عشق غیر الهی و…

خدای متعالی می فرماید: ای مردم ! برای شما از جانب پروردگارتان پندی هشیار کننده و درمانی برای آنچه از صفات نکوهیده در سینه هاست …آمده است (سوره یونس ،آیه 57)
امیر مومنان(ع) فرمود: قرآن را بیاموزید… و در آن بیندیشید ؛ زیرا بهار دل هاست و از نورش شفا بجویید که شفای دل هاست (نهج البلاغه ،خطبه ی 110)

فرمودند: دیدار با نیکوکاران دل را آباد میکند (تحف العقول ،ص80)

در حدیث دیگر فرمودند : آبادانی دل در همنشینی با خردمندان است . ( غرر الحکم ، ص429)

در وصیت خود به امام حسن (ع) نیز فرمود: تو را سفارش می کنم به …..آباد کردن دلت با یاد خدا. (نهج البلاغه ، نامه 31)

مردی نزد رسول خدا(ص) از قصاوت و سختی قلب خود شکایت کرد.آن حضرت فرمود: هرگاه خواستی دلت نرم شود، درمانده را اطعام کن و بر سر یتیم دست (نوازش ) بکش.
( مشکاة الانوار، ص167 ) مفاتیح الحیاة ،آیت الله جوادی آملی