امام رضا عليه السلام در پاسخ به اين سوال فرموده اند: حقّ تعالى ابتداء به تكبير را واجب نموده زيرا در اين جمله ابتداء نام «اللَّه» آمده و حقّ تعالى اراده‏اش تعلّق گرفته كه ابتداء به نام او شود و اين مقصود در ابتداء به (سبحان اللَّه) و (الحمد للَّه) و (لا اله الّا اللَّه) تأمين نمى ‏شوند زيرا (اللَّه) در اين كلمات مؤخّر آمده است (1)
علاوه بر اينكه در معناي تكبير، عظمت الهي به بهترين وجه تجلي مي نمايد چرا كه (الله اكبر) يعني خدا برتر از همه موجودات حسي، عقلي، مُلكي و ملكوتي است، يعني خدا برتر از آنست كه كسي بتواند او را توصيف كند… از همين رو امام صادق (ع) مي‌فرمايد: همين كه تكبير مي‌گويي بايد همه چيز نزد تو كوچك شود جز او (2)
اما در خصوص فلسفه بالا آوردن دست ها در احاديث چنين آمده كه بلند نمودن دو دست نوعى تضرّع و زارى نمودن است لذا حقّ تعالى دوست دارد كه بندگان در وقتى كه يادش مى ‏كنند با حالت تضرّع و زارى باشند (3)

(1) علل الشرائع ؛ ج‏1 ؛ ص258
(2) بحارالانوار، ج 81، ص 230
(3)علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏1، ص 837