مسجد، پایگاه عمومی مسلمانان و محل حضور قشرهای گوناگون است. از این رو جایگاه مناسبی است برای تعاون اجتماعی مسلمانان و مشارکت آنان در راستای رفع نارسایی­ های اجتماعی.

امام رضا (علیه السلام) در گفتاری نورانی یکی از فواید و آثار سازنده نماز جماعت را که معمولاً در مسجد برپا می­شود همیاری و تعاون مسلمانان بر «بِّر و تقوا» برشمرده است.[1]

این سخن امام (علیه السلام) باب علمی است که صدها باب علم دیگر از آن به روی انسان گشوده می­شود. کارهایی مانند جمع ­آوری کمک برای نیازمندان، پرداخت وام، اعطای خدمات درمانی، اقدامات برای تسهیل ازدواج زوجهای جوان، برنامه ­ریزی برای عیادت و سرکشی از بیماران و اموری از این دست، همگی از مصادیق تعاون بر «بِّر و تقوا»است. در سایه برنامه ­ریزی صحیح می­توان این گونه کارهای خیر را به خوبی در مسجد انجام داد.

البته پرداختن بدین امور باید به گونه ­ای باشد که به شأن و ابرو، کرامت و عزت افراد آسیبی وارد نکند.

 [1]. وسائل الشیعه، محمدبن حسن عاملی، ج5، ص372، باب1 از ابواب الصلاه الجماعه، روایت9