چنان “زندگی” را “سخت” گرفته ایم که گویی قرار است تا ابد باشیم!
کاش یاد بگیریم رها کنیم، بگذریم …
گاهی باید “رفت” …
دل به “ساحل” نبندیم؛ باید تن به “آب” زد …
ما به “آرزوهایمان” یک “رسیدن” بدهکاریم!
زندگی کوتاه است …
شاید فرصتی نیست،
تا عکسی شویم “یادگاری” بر روی طاقچه ای که هر روز گردگیری مان کنند …
اصلا” گاهی باید “نرسید"!
اصلا” قرار نیست به “همه آرزوها رسید"!
گاهی “نرسیدن” … و ” نداشتن” …؛
تو را “عاشق تر” می کند …
مفهوم زندگی چیزی جز “عشق” نیست …