چرا آدم در اثر گناه از رحمت خدا مأیوس می‌شود؟

  _ خوب‌ها به‌دلیل عُجب و غرورشان و بدها به‌دلیل گناهشان از رحمت خدا بهره نمی‌برند.
با اینکه آدم وقتی گناه می‌کند بیشتر باید مغفرت و رحمت خدا را تمنا کند اما برعکس؛ کمتر تمنا می‌کند، لذا کم‌تر مشمول رحمت الهی می‌شود. 
 _  خودِ گناه مانع می‌شود که آدم استغفار کند؛ مکانیزمی در وجود انسان هست که بعد از گناه، آدم را از رحمت خدا مأیوس می‌کند.
 _  چرا آدم در اثر گناه خودبه‌خود مأیوس می‌شود و استغفار نمی‌کند؟ یک عامل بیرونی دارد(ابلیس) یک عامل درونی(تکبر)
  _  گناه و معصیت در اصل، ناشی از «تکبر» است؛ وقتی این تکبر در گناه متجلی شد، ریشۀ آن در وجود انسان قوی‌تر می‌شود. از طرف دیگر، طلب مغفرت و تمنای رحمت خدا «تواضع» و «کوچکی» می‌خواهد، لذا کسی که با انجام گناه، تکبر خودش را تقویت کرده، برایش سخت است که از خدا طلب رحمت کند. 

منبع : چگونه مهربانی خدا را باور کنیم؟