پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)فرزند عبدالله  و مادرش آمنه دختر وهب درماه ربیع الاول سال عام الفیل دیده به جهان گشودولي محدثان و مورخان در روز تولد آن حضرت اختلاف دارند.

 پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)فرزند عبدالله و مادرش آمنه دختر وهب درماه ربیع الاول سال عام الفیل دیده به جهان گشودولي محدثان و مورخان در روز تولد آن حضرت اختلاف دارند.[1]

آمنه تنها چند روز فرزند عزیز خود را شیر داده بود وبنابر رسمي که در مکه رايج بود ، دايه پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نخست كنيزي بود بنام “ثویبه"که وظیفه شیردهی به پیامبر را به مدت چهار ماه به عهده داشت[2]سپس،او را به زني به نام حليمه از قبیله بنی سعد سپردند تا در فضاي ساده و پاک باديه پرورش يابد[3] …

مدت 5 سال تمام پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در ميان قبيله بنی سعد رشد و نمو كافي نمود ودر این بین دو یا سه بار به دیدار آمنه رفت تا اینکه در آخرين دیدار او را به مادرش تحويل داد.[4]

 آمنه همواره در صدد زیارت آرامگاه شوهر جوانش در یثرب بود، با بازگشت فرزند گرامیش، به همراه او و امّ ایمن راهی یثرب شد و پس از دیدار با خویشان و زیارت قبر عبدالله به هنگام بازگشت به مکه در ابواء درگذشت. پس از درگذشت آمنه مادر گرامی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در تحت تكفل و سرپرستي جدش عبدالمطلب قرار گرفت هشت سال از زندگي شريف پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)گذشته بود، ‌كه جد بزرگوارش، ‌رحلت كردوابوطالب، عموی محمد (که در آن هنگام نفوذ زیادی در مکه داشت) سرپرستی محمد را برعهده گرفت.

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)در بيست و هفتم رجب در سن چهل سالگى به پیامبری مبعوث شدند.امام علی علیه السلام درباره بعثت پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: خداوند در روزگاري او را برانگيخت كه مردم گمراه و سرگردان بودند و در فتنه و فساد دست و پا مي زدند. هوسها آنان را دلباخته خود كرده و از راه به درشان برده بود.[5]

 با این‌که رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) دارای عالی‌ترین مقام بود، از همه مردم بیشتر تواضع داشت.اخلاق نیکو و خوش خلقی یکی از بارزترین ویژگی های پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)به شمار می رفت.امام علی علیه السلام در وصف پيامبر صلي الله عليه و آله فرمودند: و گواهي مي دهم كه محمد بنده خدا و فرستاده اوست و سرور بندگانش مي باشد. هر زمان خداوند آفريدگان را به دو شاخه تقسيم كرد، او را در بهترين شاخه قرار داد، نه آلوده دامني در وجود او سهيم شد و نه گنه كاري در وجودش شريك گشت.[6]

پی نوشت:

[1] ـ سبحاني، ‌جعفر؛ فروغ ابديت، ‌مركز مطبوعاتي داراتبليغ اسلامي، ‌چاپ دوم،‌ جلداول، ‌ص 121 و 122.

[2] ـ ابن اثير، ‌عزالدين علي؛ الكامل، ترجمه دكتر محمد حسين روحاني، انتشارات اساطير، 1370، چاپ اول، ‌جلد دوم، ص 532 .
[3] ـ طبری، تاریخ ج۲، ص۵۷۳.
[4] ـ ابن هشام، ‌عبدالملك، ‌اسيرة النبوية، ‌ترجمه سيد هاشم رسولي، تهران، ‌اسلامي، ‌1348.
[5] ـ  بحارالأنوار (علامه مجلسى)، ج18، ص219.
[6] ـ بحارالأنوار (علامه مجلسى)، ج66، ص311.