امام حسن (ع):
براى دنيايت چنان كار كن كه گويا هميشه زندگى ميکنى
و براى آخرتت به گونه اى كاركن كه گويا فردا خواهى مُرد
و اگر عزّتى بدون بستگان و شكوهى بدون سلطنت خواهى، از معصيت و نافرمانى خدا به طاعت و فرمانبرى خداوند عزّوجلَّ درآى.
[ بحارالانوار - ج 44 - ص 139]
امام حسن (ع ) فرزند اميرمؤمنان على بن ابيطالب و حضرت فاطمه زهرا، دختر پيامبر خدا (ص) است. وى نخستين پسرى بود كه خداوند متعال به خانواده على و فاطمه عنايت كرد.
امام حسن (ع) پيشواى دوم شيعيان، نه تنها از نظر علم، تقوى، زهد و عبادت، مقامى برگزيده و ممتاز داشت، بلكه از لحاظ بذل و بخشش و دستگيرى از بيچارگان و درماندگان نيز در عصر خود زبانزد خاص و عام بود.
وجود گرامى آن حضرت آرام بخش دل هاى دردمند، پناهگاه مستمندان و تهيدستان، و نقطه اميد درماندگان بود و هيچ فقيرى از در خانه آن حضرت دست خالى برنمى گشت.