خوف از خدا، از ارزنده‌ترین حالات و صفات نفسانی است و فضائل اخلاقی را در درون انسان رشد می‌دهد؛ زیرا انسان خداترس، خواست خدا را بر خواسته‌های نفسانی خود مقدم می‌دارد و کلید حل همه مشکلات اخلاقی نیز در همین نکته نهفته است. قرآن کریم می‌فرماید: «وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى»:(2) «اما کسی که از مقام پروردگارش ترسید و نفس خود را از هوس بازداشت، پس بهشت همان جایگاه اوست».
 1- محمد بن یعقوب کلینی؛ الکافى؛ ج2، ص71: «الْمُؤْمِنُ بَینَ مَخَافَتَینِ؛ ذَنْبٍ قَدْ مَضَى لَا یَدْرِی مَا صَنَعَ اللَّهُ فِیهِ وَ عُمُرٍ قَدْ بَقِی لَا یَدْرِی مَا یَکْتَسِبُ فِیهِ مِنَ الْمَهَالِکِ فَهُوَ لَا یُصْبِحُ إِلَّا خَائِفاً وَ لَا یُصْلِحُهُ إِلَّا الْخَوْفُ».

  2 - نازعات: 40-41.